sehvim oldu. Guya onnan uzaq duracaqdım. Onunla bağlı her şeyi unudacaqdım.
Nermin geleceyini bildirmek üçün mesaj atmışdı. Eslinde heç kimle söhbet etmek istemirdim amma Nermine ehtiyacım vardı. Qapı döyüldü. Aşağı düşüb qapını açdım. "Sevda xalan bize geldi. Bütün gün bizdediler men de sizdeyem"dedi ve içeri girdi. Ahh xalamın hara getdiyi belli oldu. Elinde çipsilerle colalarla qonaq otağına keçib özünü divana atdı. "Danış görüm Muradın evinnen niye ayrıldın?"dedi. Nermin artıq muradın adın eşitmey istemirem. Heyatıma girdiyi anban beri onsuzda alt üst olub"dedom
Canım sen istesende istemesen de Murad senin heyatında olaca. Sen onu tanımırsan"dedi.
"Lenet olsun ki bilirem ve men heyatımda qatil birini istemirem"dedim
"Bir deyqe bir deyqe . Mene Muradın evini bu sebebden terk etdiyini deme"dedi
"Tebii ki bu sebebden terk etdim. Sence men qatilin evinde qalacaq qeder ağlımı itirmişem? O günahsız insan öldürür"dedim. Gözlerim yene dolmuşdu. "Zeyneb o bir mafyadı. Adam öldürmek nedir ki onun üçün" dedi.
"Mafya olmağı heç neyi deyişmir"dedim.
"Yaxşı birde Cemilden eşit heqiqetleri"dedi Nermin qapını işaret eliyerek.
"Cemil senin burda ne işin var"dedim
2 saatdı Cemil mene her şeyi danışırdı. Off. Yanlış anlamışdım onu. Piskopat biri kimi tanıtmışdım özüme. Sen deme Murad bu vaxta qeder sadece anasının ve bacısının qatilini öldürmüşdü. Ona da mecbur olmuşdu. Men onu sehv başa düşmüşdüm. Meni dinlemelisen demişdi. Men axçaq kimi onu dinlememişdim . Üzr istemeliydim ondan. Tez ayağa durub ayaqqabılarımı geyindim. Qaoıdan çıxanda Cemil "men aparım" dedi. Onu redd edib tek qalmaq istediyimi dedim . Taksiyle Muradın evine gedecekdim.
Ve onu doya doya qucaqlamaq isteyirdim. Taksi dayanacağına gederken biri arzamdan yaxınlaşdı ve eliyle ağzımı tutdu. Sessiz qışqırmağa başladım. Sesim çıxmırdı. Meni maşına doğru aparırdı. O an tek fikirleşdiyim. Muradı birde göre bilecekmiydim??

<< 1 ... 3 4 [5]