Sinif yoldaşım Nazim zirek ve merd oğlan idi, heç vaxt dediyinden dönmezdi. Sinifde onun qolunu qanıran yox idi. Tez-tez komanda yığıb ayrı-ayrı mekteblerle futbol oynayırdıq. Burada da Nazimin üstünlüyü vardı, onun qoruduğu qapıdan hele top keçmemişdi. Demek olar ki, bütün oyunları Nazimin yüksek qapıçılıq istedadı sayesinde udurduq. Bu qabiliyyetine göre Nazim çox tanınırdı, mekteblerarası futbol yarışında da onun hesabına çempion olduq.

Biz orta mektebi bitirib ali mektebe imtahan verende sinif yoldaşlarımızın ekseriyyeti qebul oldu, amma Nazim oxumadı. Hele birce defe onun elinde bir kitab, ya çiyninde çanta görmemişem. Men görmemişemse demeli, heç kim görmeyib. Yeni Nazimle bu qeder yaxın olmuşuq. Defelerle deyirdim ki, niye universitete hazırlaşmırsan? Xeyri olmadı.

Axırda men universitete, Nazim ise esgerliye getdi.

Nazim Beyleqanda xidmet eleyirdi, esgerliyin ilk aylarında telefonla danışırdıq, bir defe defe yanına da getmişdim. Hemin oğlan idi, heç deyişmemişdi. Boynumu nece qucaqladısa qollarının yeri çiynimde hele de sürünür.

Gören kimi menden Leylanı soruşdu.

– Getdi?

– He, imkanlı bir oğlan aldı.

Nazim düz 10 il sevmişdi Leylanı, amma qız sevmirdi onu. Axıra kimi de sevmedi. Nazim ne qeder mektublar yazdı, amma cavab gelmedi. Düzdü, dostumun tesirli sözler yazmaq qabiliyyeti yox idi, mektubların çoxunu men düzüb-qoşurdum.

Bir mektuba ürek şekli çekmişdim, bir ox da qoydum, guya ox üreyi delib keçir. Qırmızı qelemle qan damcıları gösterdim. Mektubun arasına bir-iki damcı ürek dermanı – karvalol tökdüm.
Bunların hamısı menim fantaziyam idi...

Sen deme Leyla mektubları heç oxumurmuş, oxusaydı belke, tesir eleyerdi. Ne üçün oxumurdu, bilmirem. Birce onu bilirem ki, bir-iki defe refiqelerine deyib ölsem de Nazimi seve bilmerem.

– Niye?

– Çünki o oğlan menim tipim deyil.

Nazim sonda her şeyi başa düşdü ve yavaş-yavaş Leylanı unutdu. Deqiq bilmirem, belke unutmamışdı, hele de sevirdi. Birce onu bilirem ki, qarşılıqsız

[1] 2 >>