Üzünü görende ele bilirdim başımdan aşağı qaynar su elenir. O ise bunu başa düşmek istemirdi. Ağla gelmeyen her yerde rastıma çıxıb, eşq elan edirdi. Redd cavabı alsa da, el çekmirdi.

– Sen, menim olacaqsan! Bunu unutma! – deye özüne eminlikle, özüne olan müdhiş bir güvenle her defe mene xeberdarlıq edirdi. Artıq cana doymuşdum. Onun ucbatından derse de getmek istemirdim. Meni qarabaqara izleyirdi. Belece bu qorxu ve narahatlıqla günlerimi başa vurmaqda idim.

Üç ay sonra aldığım bir xeber meni yerimde dondurmuş, sarsılmışdım. Rüfet nişanlanmışdı, tezlikle toyu olacaqdı. Ona atasının dostunun qızını almışdılar. Bu xeber meni yıxmışdı. Alt-üst olmuşdum. Yemekden kesilmişdim, yuxu yatmırdım. Allahdan birce arzum onunla qarşılaşıb gözlerinin içine baxmaq, çekdiyim ezabların hesabını sormaq idi. Hisslerimle oynadığı üçün onu bağışlaya bilmirdim…

Her şey başlamadan bitmişdi…

Aradan 4 il keçmişdi. Men hele de o xeberi aldığım günün ağrısıyla yaşayırdım. Özüme gele bilmemişdim. Heyata heç bir inamım, marağım qalmamışdı. Ruh kimi gezib dolanırdım. Avqustun sonları idi. Yaxın qohumumun xeyli tekidinden sonra onlara gedesi oldum. Bir az fikrim dağılar deye, eslinde bu teklif üreyimden olmuşdu. Amma kaş ki…

Axşamüstü eve qayıdarken orta küçede Elşad qarşıma çıxdı.

4 il bundan qabaq onun herbi mektebe daxil olduğunu ve oranı bitirdikden sonra daha rayona qayıtmayıb, Sumqayıtda herbi hissede işe düzeldiyini eşitmişdim. Bu sebebden gözlemediyim üçün onu görüb duruxdum. Sen deme, dünen gece rayona gelibmiş ve bura gelen kimi ilk işi yene meni izlemek olub. Bir neçe saat evvel getdiyimi gördüyü üçün de buralarda gezib dolanaraq qayıtmağımı gözleyirmiş. Üreyimde bu tesadüf üçün şeytanı lenetleyib yoluma davam etmek istedim. Qarşıma keçib yolumu kesdi. Men onu acılayıb yolumu deyişmek istedikde yanımızda bir maşın dayandı. Elşad bunu gözleyirmiş kimi, derhal qolumdan yapışıb, menden maşına minmeyi teleb etdi. Men bunu qetiyyetle redd edib, ona sert üz

<< 1 2 [3] 4 >>