Hede-qorxu gelib otuzduracaqsan meni yanında?!
– Hede-qorxudan keçib daha! Bir kelme ile deyim, özün başa düş! – O, ireli cumub meni tutdu. Ovunu parçalamağa hazır bir yırtıcı kimi çevik meni divana atdı. Yumruqladığıma baxmayaraq çenemi ovcunun içine aldı. Baxışlarını bütün vücudum boyu gezdirib, sesini bir qeder qısaraq tam ciddiyyetle dedi:
– Toyu gözlemerem!
Sözleri canıma qorxu saldı. Titreye-titreye gözlerinin içine baxıb susdum. Elşad onun bu sözüyle avazımış rengime, ne hala qaldığıma diqqet edib gözünü gözümden çekmeden davam etdi:
– Fikrim çatdı sene? Yeni menimçün zurna-balaban, temteraq, el adeti, filan-besmekan… sen deyen vacib deyil. Yanımdasan, vessalam! Günü bu gün! Lap bu gece bitirerem bu işi! Baxmaram kebin kesilmeyib. Eşidirsen? Ondan sonra görüm hara, nece gedirsen! Kim qebul eder seni!
Hirsle sinesinden vurub geri itdim. Divanda dalın-dalın künce çekildim. Amma dilimi dinc saxlamadım. Üsyankar bir sesle hayqırdım:
– Nifret edirem sene! Nifrettt! Nifret sözünün menasını derk edirsen? Sen ki mene bu pisliyi eledin, sene nifretim bir az da artdı! İnden bele ayaqlarımın altına dünyanın xezinesini seresen, brilyantlar döşeyesen, yene qelbimi qazana bilmeyeceksen! Menimçün bir deyerin olmayacaq! Seni heç vaxt bağışlamayacam!
Elşad tutulub qaldı. Dilini-dodağını gemirdi:
– Kes sesini!
– Ele bilirsen meni qaçırıb yaxşı iş gördün? Acıyıram sene! Öz elinle özünü bedbext eledin! Menle evlensen bele, heç vaxt seni sevmeyecem! Esla! Mene sahib ola bilersen, amma üreyimi ala bilmezsen!
– Kes dedim! – Elşad hiddetle üzüme baxdı. Dişlerini acıqla bir-birine sıxdı. Sifetinin ezeleleri titredi.
O, “Kes sesini!” dedikce men bütün nifretimle eyni sözü tekrarladım. Bu zaman heç gözlemediyim anda Elşadın düyünlenmiş yumruğunu divanın küncüne ard-arda eseble vurması meni diksindirdi.
– Kess sesini! Xarab başımı bir az da xarab eleme!
Sözlerim onu nece incidib ezab vermişdise, deliye dönmüşdü. Yerimde büzüşüb qorxudan ese-ese
»Sizden Gelenler
»Oxu zalına keç