GÜNAHKAR.
Afa. Q
Bölüm 10.
O hamıdan qaçır, sirrini açır göylere,
Hem çox çekib acı, yaralar açıq göyneder,
Xoş bir gün görmeden, uçmağa min neden,
Yerde yer saxlamaz onu, göyde göydelen.
Onu eşiden, duyar var son sözü ümid son öler.
Onun saçları son bahardır,
Ömrü iztirab, dörd divardır,
O, terki-dünyadır anlamam halından.
O, güneş kimi yandırardı,
Yazda yağışdır, yayda qardır,
Kim bilir neler keçib gedir ağlından...
Onun sözleri ittihamdır,
Onun gözleri intihardır,
Belke onda ağrılar çıxar canından...
Ona yaddır doğmalar, yaxınlar baxar uzaqdan,
Süzüler yere damla-damla yaş axar yanaqdan.
O mensiz qalınca o mensiz yarımcan,
Ucaldan tekce bir meqam - öpüş dodaqdan.
Onu eşiden, duyar var son sözü ümid son öler.
Hesen eve döndüyünde saat xeyli irellemişdi. Yene avare kimi küçede dolanmaqla günü başa vurmuş daha sonra eve gelib radionun sesini sonuna qeder açmışdı. Miri Yusifin xırıltılı ses tonu ile birleşen can alıcı sözler Hesene o qeder tesir etmişdi ki,mahnı kimi terki-dünya bir halda idi. Darma-dağın olurdu..........Hüsnanın küsgün halları her ağlına geldikce sol terefi göyneyirdi. Ona bu derece bağlı olduğunu bu derece sevdiyini nece de göre bilmemişdi. Zerif duruşu,mesumiyyeti ile Hüsnanın ele sevginin özü olduğunu nece de hiss etmemişdi. Divana oturub arxaya yaslanaraq gözlerini sıxdı. O geceyi xatırlamışdı........Hüsnanın ona aid olduğu geceyi.........Heyatında bir çox qadın olmuşdu amma bu qeder yadda qalanı olmamışdı. Hüsnanın tecrübesiz hereketlerleri ağlına geldikce bedeninde hiss etdiyi gizilti dodaqlarının yana qıvrılmasına sebeb olurdu. Sakit tonda adını pıçıldaması yeniden Hesenin qulağında eks-seda vermeye başlamışdı. Ele o an anlamışdı ki,eslinde o gece sevdiyi qadınla beraber olmuşdu. Hesen yaşadığı o hezzi ömrünün sonuna qeder yaşamaq isteyirdi. Ele ona göre de ne olur olsun Hüsnasını geri qazanmalı idi eks halda deli olardı. Hüsnanın onu helede sevdiyini bilirdi ve bu sebebden onu geri qazanacağına inanırdı.
»Sizden Gelenler
»Oxu zalına keç