harada olduğumu saatlar bir-birini evez etdikce derk etmeye başlayırdım. Ve bu da meni yandırıb-yaxır, elimden ise bir şey gelmirdi. Ata-anamı, bacımı xatırlayanda ixtiyarsız olaraq meni yene hönkürtü tutdu. Sesim eşidilmesin deye suyu bağlamadan için-için hönkürüb ağladım. Amma Elnare sesimi duyub, tez yanıma geldi:

– Yaxşı, özünü ele al. Ağlama. Herenin bir cür qismeti var de. Sizinki de bele imiş. Yaxşı olacaq her şey, bax, görersen. Özünü üzme bu qeder. Elşad pis oğlan deyil. Seni de delicesine sevir. Ona göre de bele delilik edib. Keç teqsirinden. Vallah, yaxşı olacaq.

Men bir qeder toxtayıb, sonra havaya çıxdım. Bu zaman heyetde açılmış masa arxasında yeyib-içenlere yenice qoşulmuş bir neferin sesi qulaqlarıma doldu. Ses, danışıq terzi mene tanış geldi. Hemin gülüşdü…

Bu, Elşadın emisi oğlu idi. Elşad meni qaçıranda o da maşında idi. Hiddetimden gerginlikle nefes alıb-verdim. Dayanmayıb, tez eve keçdim. Elşad da heyetde idi. Arabir sesi gelirdi qulağıma. Telefonu susmaq bilmirdi. Kenara çekilib, ona zeng vuranlarla danışır, herden de bextiyarlıqla gülürdü.

Men Elnareye Elşadı işare edib, axırda dile geldim.

– Bu niye çıxıb getmir? Geceni burda qalacaq?

Elnare narahatlığımın sebebini göyde tutdu. Şeytan-şeytan gülümsünüb, qulağıma pıçıldadı:

– Qorxma, sen menim otağımda qalacaqsan. Toydan evvel icaze vermezler. Üreyini buz kimi serin saxla. Dayıoğlu gözlemeli olacaq…

Amma men nedense yene de rahat ola bilmedim.

Seher yuxudan oyananda, çarpayıda bir xeyli yarıyuxulu otağı süzdüm. Ele zenn etdim evimizdeyem. Ve dünen baş verenler sadece gördüyüm bir kabusdu. Amma bu hiss cemi bir neçe saniye çekdi. Çünki bu bir gerçek idi. Dana bilmeyeceyim bir gerçek… Dünen Elşad meni qaçırıb bura getirmişdi. Bunu bir daha derk edende yeniden göz yaşlarına boğuldum. Üstelik, anamı da yuxuda görmüşdüm. Ağlayırdı… Bu sebebden daha da kövreldim.

Bir qeder sonra mene melum oldu ki, Elşad gece yarısı çıxıb rayona, atası evine gedib. Burda

<< 1 2 [3] 4 5 6 >>