Ancaq ne üçün burda olduğunuzu bilmirem.
Hüsna üzerindeki çaşğınlığı atmağa çalışaraq dillendi.
-Şey men.......Men Heseni görmek üçün.......Onu görmek isteyirem.
-Niye?
-Başa düşmedim?
-Yaşayıb yaşamadığını öyrenmek isteyirsiz?
Hüsna ne baş verdiyini anlaya bilmirdi ona göre de gözlerini iri-iri açıb baxırdı.
-Ne oldu? Niye baxırsız? Siz Heseninin qarşısına çıxdığınız andan bu yana onu tanımaq olmur. Bir baxırsan çox şendi üzü gülür daha sonra baxırsan per-perişan bulud kimi dolu. En sonda bu döyülmüş halda xestexanalardan tapılması........Siz qardaşıma ne edirsiniz Hüsna xanım?
-Men......Men......Heç ne.......Heç ne etmedim......İzin verin onu görüm.
-Olmaz.......(Elmir elini öne uzadıb davam etdi) Olmaz. Siz ona heç yaxşı gelmirsiz başa düşün. Uzaq durun artıq Hesenden.
-Elmir kim geldi?
İçeriden Hesenin sesi eşidildiyinde Hüsnanın dizleri titremeye başladı. İçeri boylanmağa çalışsada heç ne görmemesi gözlerinin dolmasına sebeb olurdu. Qarşısındakı öfke ve qezeb dolu baxışlar "Men geldim" deye qışqırmasına mane olur,bütün cesaretini yox edirdi.
-Heç kim. Ünvanı sehv salıblar.
Elmir cümlesini tamamlayıb sert baxış ataraq qapını örtdü. Hüsna arxaya doğru bir neçe addım atıb divara yaslanaraq elini ağzına tutdu. Bu ne idi bele? Nece yeni? Hüsna ona yaxşı gelmirdi? Elmir bu cür düşünürdüse bu Heseninde onunla eyni fikirde olduğunu gösterirdi çünki onlar bir evde yaşayırdı. Hüsnanın seher ki,halından eser-elamet qalmamış gözleri dolmuşdu. Bir elini divara yaslayıb çetinlikle de olsa pilleleri endi. Malik onun bu qeder tez eneceyini gözlemirdi esasen de bu halda.
-Hüsa xanım,yaxşısız? Ne oldu?
-Meni atama apar.
Malik heç ne demeden Hüsnanın maşına oturmasına kömek etdikden sonra sükana keçib maşını işe saldı. Yol boyu höküm süren sessizlikde Malik ne baş verdiyi haqda düşünerken,Hüsna sadece ağlına qoyduğunu heyata keçirmeyi düşünürdü. Mekana çatdıqlarında maşın dayanar-dayanmaz Hüsna enib birbaşa atasının otağına doğru ireliledi. İçeri daxil olub

<< 1 ... 3 4 [5] 6 >>