Anasını gören Tehmasib Medinenin qolun buraxdı. Medine ise bir Aynur xanıma birdı Tehmasibe baxdı. Daha çox sessizliye dayana bilmeyen Aynur xanım "Ne baş verir burda ?" Dedi. Medine masanın üstündeki eskizleri eli ile işaret edib "Meen eskizleri getirmişem yanlış anlaşılma oldu. Gede bilerem?" Tehmasib adını bele bilmediyi qızın bu qeder telaşlanmasının sebebini anlamamışdı. Aynur xanım gözü ile gede bilersen işareti etdikden sonra Medine otaqdan çıxmışdı. Aynur xanım ise oğlunu tanıdığından qezebli baxırdı ona. "Mende getsem yaxşı olacaq. İşçilerine nezaket qaydalarını öyretsen yaxşı olar anacan" deyib Aynur xanımın bir şey demesini gözlemeden otaqdan çıxdı. Aşağı düşdükde gözü başını aşağı salıb cızma qara eden Medineye sataşdı. Medine ise cızma qara etmeye çalışsada ağlı bayaq yaşadığı hadisede qalmışdı. Niye tanımadan bir insan mühakime edilerki? Eşitmemesi onun günahı idimi? Gözünün qarşısına düşen saçlarını barmaqlarının arasına alıb geri etdi. O an gözleri ona uzaqdan baxan Tehmasible toqquşdu. Medine Tehmasibin ona olan baxışlarını hiss edib gözlerini ondan çekdi. Tehmasib ise bu ürpek qızı çox süzdüyünü anlayıb gülümseyerek mekanı terk etdi. İş saatı bitdikde Medine yeriyerek evlerine getmeye başladı. Yolda irellerken ağlına min cür fikir gelirdi. Eslinde,özünü şanslı hesab edirdi. Onu seven anası, dayısı ve mehriban ailesi,uşaqlıq dostu Sekine, çox gözel işi ve iş yoldaşları vardı. Daha ne isteye bilerdi? Üzüne deyen narın yağışı silib, başını göy üzüne qaldırıb gülümsündü göyüzüne. Heyatı sevmemeyi üçün bir sebebi yox idi. 2 mertebeli evlerine çatdıqda çöl qapıdan içeri keçdi. Heyet sakit ve sessiz idi. Dayısının işi yaxşı olduğundan müasir tikilide ev ve heyetleri vardı. Evin qapısını açıb içeri keçdi. Böyük qonaq otağında 17 yaşlı dayısı qızı Gülçin vardı yalnız. Gülçine dönüb "Bizimkiler hardadı ?"dedi. Gülçin "Xalam gile qonaq gedibler. Gec gelecekler mende sen tek qalmayasan deye getmedim bacı" deye işaret dili danışdı. Medine gülümseyib

[1] 2 3 >>