qohumların, dost-tanışın, toya devet olunmuş diger qonaqların bize ünvanladığı bütün xoş arzular, dilekler üçün Elşad oturduğu yerden razılıq elameti olaraq başının işaresiyle onlara teşekkür edir, arabir gözucu meni süzürdü. Üzümdeki ifadeni, ehval-ruhiyyemi izleyirdi. Men ona baxmasam da onu, bütün hereketlerini bey-gelin masasının üstündeki güzgüden aydın görürdüm. Onun herden gergin bir ifade ile masalardan birine nezer saldığını, qaşlarını hiddetle çatdığını tutmuşdum. Sebebini çox keçmeden anladım. Hemin masadan üç nefer qanlı-qanlı, sonsuz nifretle bize baxırdılar. Onlardan biri Elşadın xalası qızı, xalası ve qayınanam idi. Qayınanam sanki heç oğlunun toyunda deyildi, hansısa bir yas meclisinde oturmuşdu. Üzü bir an bele olsun gülmür, qol qaldırıb oynamırdı.

Bir az keçmişdi ki, Elşad yerini rahatlamaq behanesiyle stulda qurcalanıb, mene yaxın oturdu. Hetta o qeder yaxın oturdu ki, az qala ağuşuna sığınmış kimi hiss etdim özümü. Sıxıldım. O ise gözlemediyim bir şekilde masanın altında elimi tutdu. Yüngülce sıxdı. İnadkar bir eda ile elimi elinden çekib çıxarmaq istedim. Bacarmadım. Bir az da möhkem sıxdı. Elimden bir şey gelmediyini görende hirsimden gözlerimi süzdürüm. Baxışlarımı ondan qaçırmağa çalışdım. Bu vaxt güzgüde Elşadla baxışlarımız toqquşdu. Dodağı xefifce qaçdı. Mene doğru eyildi. Ve qetiyyen sıxılmadan qulağıma dedi:

– 2 saata qalmaz, meclis bitir… Burdan bizim eve 5 deqiqe… Eve getdikden sonra yeqin ki 10-15 deqiqeye yanındayam… Demeli, bundan deqiq 3 saat sonra sen menimsen artıq! Hazır ol, körpe quzum… Bu gün sene baxmağdan dilim-ağzım quruyub… Vehşiye dönmüşem! Vaxt da ki, ele bil daşa direnib e… Getmir… Görürsen de, ne gündeyem, sene qovuşmaq üçün saniyeleri sayıram!

Musiqinin sesinden o, menim eşitmeyimçün dodaqlarını qulağıma dayamışdı. Men onun bu açıq-saçıq sözlerinden bir az da sıxıldım. Bütün bedenime od-alov geldi. Üzümdeki ezablı ifadeni gücle ört-basdır edib, narahat bir halda köks ötürdüm. Gözucu Elşada baxanda onun

<< 1 2 [3] 4 5 ... 9 >>