baxışlarının hele de mende olduğunu gördüm. Üzümdeki ifadeden halımı, veziyyetimi oxuyub, tekrar qulağıma dedi:
– Nooldu, ne fikre getdin? MELEYİM! – bunu xüsusi vurğu ile dedi, menalı-menalı gözümün içine baxdı. Ters-ters onu süzdüyümü görende dodağı qaçdı. – Qorxma, men adamyeyen deyilem!
Bu vaxt toy meclisini lente alan videooperatorun qarşımızda dayanıb kameranı bize tuşladığını görende Elşad özünü yığışdırdı. Baxışlarını etrafda dolandırdı. Menimse gözüm bir qeder irelide qohumların arasında Elşadın emisi arvadı Gülsüm, bibisi qızı Elnare ve emisi qızı Nazileye sataşdı. Onlar bayaqdan bizi izledikleri üçün Elşadın menle mehriban davraşına şahid olub, tebessüm edirdiler. Çünki toya qeder bizi, bir yerde olanda, o gün olmazdı ki, dalaşan görmesinler.
Bu meqamda mahnı sifariş verdiler. Herbiçi dostları Elşadı meydana çağırıb, onu öz aralarına aldılar. Reqs başlandı…
…Saatlar sonra meclis sona çatmış, biz artıq bir qeder vardı ki, eve gelmişdik. Elşadın emisi arvadı Gülsüm bizim üçün ayrılmış otaqda menim yanımda idi. Toya qederki müddetde men onların evinde qaldığım üçün ona isinmişdim. Ne sözüm olsa, ürek edib, Gülsüme çekinmeden deye bilirdim. Gülsüm Elşadın en kiçik emisinin heyat yoldaşı idi. 40 yaşı bele olmazdı. Aramızda 19 yaş ferq olsa da, Gülsüm özünü bu qısa müddetde o qeder sevdirmişdi ki, onunla refiqe olmuşduq. İstiqanlı, semimi insan idi. Bir anda qaynayıb-qarışırdı. O, meni başa salıb, sözünün sonunda:
– Men daha gedim… İndi Elşad gelecek… – deyib, otaqdan çıxmaq istedi. Bunu duyanda meni esmece tutdu. Gülsümün eline-ayağına düşdüm. Ağlar bir sesle az qala imdad eledim:
– Gelmesin! İstemirem!
– Booyy… Ay qız, heç ele şey olar?!
– Özümü yaxşı hiss elemirem… Çox pisem! Noolar, başa sal onu… Olmaz ki, qalsın sonraya? Bu gün yox! – ağlıma ne geldise deyib, behanelerle boyun qaçırmaq istedim.
– Yox, olmaz! – Gülsüm qeti sesle dedi. – Allahın buyruğudu! Kebininiz kesilibse, bu olmalıdı!
Men ayrı çıxış yolumun olmadığını bir
»Sizden Gelenler
»Oxu zalına keç