daha anlayaraq acizane bir şekilde hönkürüb ağladım. Gülsüm meni sakitleşdirmeye, başa salmağa çalışdı.

– İlk gece bütün gelinler bele heyecanlı olur… Sen, men deyene qulaq assan, çetin heç ne yoxdu… – Sonra da iradla bir anlıq üzüme baxdı. Söze qulaq asım deye, gözümü qorxutmaq bahasına bele olsa meni yola getirmeye çalışdı. – Bele etsen, bes oğlan ne düşüner haqqında? Fikirleşer ki, yeqin bu qızın bir nöqsanı, bir xetası var ki, özüne yaxın buraxmaq istemir. Tek özünü yox, Elşadı, onun düşeceyi veziyyeti de bir nezere al. Beyem rüsvay olmaq isteyirsen? Bele edersen, tutub qolundan atarlar bayıra! Bu yaxşıdı, yoxsa ona tabe olmaq? Sen Allahın hüzurunda artıq onun heyat yoldaşısan, ay qız… Qadının vezifesi, borcu erine itaet etmekdi… Sil gözünün yaşını! Ağıllı ol…

O, bunu deyib otaqdan çıxdı. Qaldım tek-tenha. Otaq ele bil başıma fırlanırdı. Gücle ayaq üste dayanmışdım. Çekingen baxışlarla bizimçün hazırlanmış yatağa baxanda ölüb-dirildim. Handan-hana özümü ele alıb, termonun güzgüsünden özüme baxdım. Gözlerimin yaşını sildim. Amma ardı geldi. Heç cür engel ola bilmirdim. İxtiyarsız axırdı. Bütün qelbimle Allaha dua etmeye başladım:

– Allahım! Allahım, mene güc ver! Mene cesaret ver, bu geceni ötürüm! Bacarmırammmm! Mene yazığın gelsin! – deye tekrar göz yaşlarına boğuldum. Ürkek baxışlarımı her an açılacaq qapıya dikib, ürek çırpıntıları içinde gözlemeye başladım. Texminen 5 deqiqe sonra qapının kandarında duyulan addım sesleri meni diksindirdi. Canıma velvele düşdü. Amma ayrı yolum yox idi. O, bir neçe saniye qapının arxasında lengidi. Yeqin ki, heyecanını boğmağa çalışdı. Özünü toplayıb, sonra ağır bir hereketle qapını açdı. Men Elşadı qapıda görende heyecanım ölçüye gelmedi.

O, içeri keçende ele bir baxışla meni süzdü ki, baxışları iliyime işledi. Üzündeki ifade mene izah ede bilmediyim bir hiss yaşatdı. Davam getire bilmeyib, tez üzümü çevirdim. Üreyim o qeder şiddetle vurmağa başladı ki, ele zenn etdim bu deqiqe dayanacaq. Ellerimin titremesini

<< 1 ... 3 4 [5] 6 7 ... 9 >>