...Gece her kes otağına çekilib yatağına girende men bir behane ile metbexde yubanırdım ki, o, yuxuya getsin, sonra otağa keçim. Mene yaxın durub, el vurmasın deye her gelişinde müxtelif behaneler getirir, boyun qaçırırdım. Amma her defesinde buna nail olurdum desem, yalan olar. Onu aldatmaq bir az müşkül mesele idi.

Rayona geldiyi hemin o şenbelerden birinde bir gece yene metbexe sığınmışdım. Yoldan gelib, belke tez yatar deye burada vaxt öldürürdüm. Bu vaxt onun sesine diksinib, geri çevrildim. Qapının ağzında dayanmışdı. Elleri qoltuğunda, düyünlenmiş qaşlarının altından şübheyle mene baxırdı.

– Ne qurdalanırsan burda? Qurtarmadı işin?

Men söz tapmayıb, dinmezce yanından ötüb keçdim. O, eyvana çıxıb, belli ki, yene siqarete sarıldı. Pencerenin iri şüşesi arxasından havaya qalxan tüstü burumu mene artıq bunu deyirdi. Salonda yubanmayıb, otağımıza getdim. İçeri girer-girmez geceliyimi geyinib, tez yerime girdim. Yorğanı başıma çekib, özümü yuxuluğa vurdum. Elşad bir qeder sonra geldi. İdman formasının gödekcesini soyunub, yanıma uzandı. Ve ele o deqiqe mene sarıldı. Dodaqlarının temasını boynumda hiss edende bütün bedenim boyu bir gizilti keçdi. Fikrini anlayıb, onu engellemek üçün derhal soyuq bir sesle:

– Yorğunam. Yatmaq isteyirem… – deyib, ondan aralı uzandım. Bu sözümden sonra yaranmış sükut mene qeribe gelse de, üreyim çırpına-çırpına Elşadın reaksiyasını gözlemeye başladım. Ele bu an o, üstümüzdeki yorğanı bir hemlede çekib, çılğın bir edayla kenara tulladı. Diksindim. Bununla bele, çevrilib ters-ters onu süzdüm. – Neynirsen?!

O, heç bir söz demeden, mesti-xumar nezerlerle meni başdan-ayağa süzmeye başladı. Bedenimde gezen elini hirsle geri iteledim. Qalxıb, yatağın içinde ondan aralı oturdum. Elşadın siması qezebli bir ifade aldı. Deliye döndü. Bir anlıq qanlı-qanlı üzüme baxdı. Ve birden yerinden sıçrayıb, mene bir şille çekdi. Özüme gelmeye macal vermeden, birini de ardınca. Ard-arda gelen şillenin şiddetinden ele bildim beynim silkelendi.

[1] 2 3 ... 8 >>