neçe gün görmeyecem.
Telefonu susmaq bilmirdi. İki deqiqeden bir zeng gelirdi. Her defe de monitorda bir başqa ad görünürdü – Nara… Zema… Lara… ve daha kimler…
Telefonu qesden salonda qoyub, keçmişdi otağa. Gelen zengleri görem deye…
Artıq menevi işgenceye başlamışdı. Ve bundan hezz alırdı. Ona zeng vuran qızlarla heç çekinmeden menim yanımda danışırdı. Qısqanmırdım. Amma hereketleri esebime toxunurdu.
…Günler, hefteler bu minvalla keçib gedirdi.
Eve gelen qonaqlar, qohum-qonşu bize xoşbextlik diledikden sonra Elşadı mene terifleyib, onun baresinde ağız dolusu danışırdılar. Canlara deyen oğlandır. Beledir-eledir… Mat qalırdım. Men gelen günden onun qaşlarının düyününün açıldığını görmemişdim. Ondan zehlem getdiyi üçün ola bilsin ki, onun müsbet cehetlerini görmürdüm. Buna heç cehd de etmirdim. Buna göre de onu görmek istediyim kimi görürdüm.
Aylardır evlendiyimize baxmayaraq Elşadın anası hele de meni qebul etmek, bu evde görmek istemirdi. Oğlunun meni qovub, boşayacağı günü sebirsizlikle gözleyirdi. Bunun üçün o, istenilen iyrencliye boyun qoymağa hazır idi.
Qulağıma çatmışdı ki, o, Elşada bacısının qızını almaq niyyetinde imiş. Lakin Elşad buna razı olmayıb. Eksine, ailesine menden söz açıb. Amma onun bu isteyi evde müsbet qarşılanmayıb. Ata-anasının onunçün xalası qızına elçi getmeye hazırlaşdığını öyrendiyi gün şeherde sakit dayana bilmeyib, geceyle birbaş rayona gelib. Valideynlerini fikrinden daşındıra bilmeyeceyini anlayanda öz qerarını vermiş Elşad ertesi gün meni qaçırıb.
Buna göre de anasının meni görmeye gözü yox idi. Öz gelişimle onun arzularının üstünden xett çekmişdim. Ne qeder dava-dalaş etsek bele, Elşadın menden el çekmediyini, eksine, günü-günden daha berk elle yapışdığını, bir az da bağlandığını gördükce yorulub usanmadan çareler aramağa başlayırdı. Meni oğlunun gözünden salmaq, onda mene qarşı nifret oyatmaq üçün adıma qara yaxıb şerlemekden bele çekinmirdi. Onun bu hiylesini men sonradan anlayacaqdım…
Oğlunun
Biraz tez yazinda ardini
»Sizden Gelenler
»Oxu zalına keç