qaldırmaq üçün bele dedi. Derhal yerimden qalxıb, Elşadın meni izleyen qezebli baxışları altında metbexe keçdim. Qayınanam oğlunun mene tuşlanmış baxışlarını görüb, meqsedine çatdığını düşünerek qalibiyyetle gülümsündü. Yemeyini daha iştahla yemeye başladı. Men metbexde çay süzmekde iken qayınatamın irad dolu sesi geldi qulağıma:
– Süfredesiz, Allah-bende söhbeti edin.
Elşadın baxışları, deyişen ifadesi onun gözünden yayınmamışdı deye, kişi, eslinde, çox derine getmemesi üçün arvadına xeberdarlıq edirdi. Çayı süzüb, tekrar masaya yaxınlaşdım. Elşadın zehmi meni artıq nece basmışdısa, çayı İlkinin qarşısına qoyanda elimin titremesini saxlaya bilmirdim. Stekan nelbekinin içinde titreyib, cingildeyirdi. Ayaq üste ölmüşdüm sanki. Qayınatam üzüme baxmasa da, gözucu titreyen elimi süzüb, narazılıqla, tekrar arvadına baxdı. Amma bu baxışlar qayınanamın heç vecine de olmadı. İlkin meni bu eziyyetden qurtarıb, çayı derhal elimden aldı. Bir anlıq halıma yanan, narahat baxışlarla gözümün içine baxdı. Razılıq etdi. Men ayaqlarımı dalımca sürüye-sürüye keçib, tekrar yerimde eyleşdim.
– Yemeyini ye!
Atası elini yemekden çekib, çengeli gergin bir ehvalla barmaqları arasında sıxaraq sessiz dayanmış, rengi boğulmuş Elşadla idi. Elşad onu duysa da, veziyyetini pozmadı. Baxışlarını qaldırıb, yene meni öldürüb dirilde-dirilde zendle gözümün içine baxdı. Yemeye davam edirmiş kimi görünse de, artıq iştahla yemirdi. Sadece özünü mecbur edirdi.
Bir qeder sonra men masanı yığışdırıb metbexe keçende Elşadın eyvandan qardaşına seslendiyini duydum.
– İlkin, bura gel!
Artıq gözüyumulu bildim ki, onu niye çağırır. Anasının sözü üreyine xal salmışdı. Çözeleyib- çözeleyib sözün yerine çatmayınca, sakit olan deyildi. İlkin durub getdi.
(Ardı var)
Müellif Firuze Davudqızı
Biraz tez yazinda ardini
»Sizden Gelenler
»Oxu zalına keç