Men boşanmaq isteyirem"-dedim.
Esebileşmedi, sözlerime cavab bele vermedi, yalnız sebebini soruşdu. Bir cavab vere bilmedim ve buna çox esebileşdi, elindeki çengel-bıçağı atdı mene, qışqırdı ve adam olmadığımı söyledi. Bu axşam tek söz danışmadıq ve yoldaşım bütün gece ağladı. Başa düşürdüm, evliliyimiz nece olacağını düşünürdü, amma men onu temin edecek bir şey söyleye bilmeyecekdim...
Men başqa birine aşiq olmuşdum, yoldaşımı sevmirem artıq. Bu vicdan ezabıyla bir evlilik müqavilesi hazırladım, evi, avtomobili ve şirketin 30%-ni ona verecekdim. Müqavileye qısa bir müddet baxdı ve cırdı. 10 il heyatımı paylaşdığım bu qadın mene yad olmuşdu. Onun xerclediyi zamana ve enerjiye,verdiyi emeye üzülürdüm, amma geri addım ata bilmezdim. Ona çox aşiq olmuşdum. Sonra yoldaşım hıçqıra-hıçqıra ağlamağa başladı, bu menim gözlediyim bir reaksiya idi, onun ağlaması meni xefifletdi. Bir müddetdir ağlımdan keçirirdim boşanmanı, bu fikir mende psixoloji problem halına gelmişdi ve indi bu duyğunu daha da güclü hiss edirdim, bu doğru qerar idi. Bir sonrakı axşam eve gec gelmişdim ve yoldaşımı masada yazı yazarken gördüm. Çox yuxum var idi ve axşam yemeyini yemeden yatmağa getdim. Sevdiyim qadın ile keçirdiyim o qeder saat meni yormuşdu. Bir ara oyandım ve onu hele de yazı yazarken gördüm masada. Lakin bu menim vecime deyildi ve başımı çevirib yatmağa davam etdim. Ertesi seher mene şertlerini yazı halında teqdim etdi. Menden heç bir şey istemirdi, yalnız boşanmamızı elan etmek üçün 1 ay icaze istedi ve bu zamanda normal bir aile kimi davranmamızı istedi. Bunun sebebi oğlumuzun 1 ay sonra imtahanlarının olması ve bu dövrde ona bele yük yüklememekdi, bu qebul olunan bir sebeb idi. Bir şey daha vardı şertlerinin içinde, menden evlilik gecesinde onu qapıdan içeriye nece apardığımı xatırlamamı istedi ve 1 ay boyunca her seher onu yataq otağından qapıya qeder aparmamı istedi. Beyninin pozulduğunu düşündüm , amma son günlerimizin yaxşı keçmesi baxımından qebul etdim. Sonra bu şertlerden

[1] 2 3 >>