de… Söz dinlemir tersin qızı!

Elşad durmayıb ağır addımlarla darvazaya teref getmeye başladı. İlkin arxasınca ona seslendi:

– Hara gedirsen?

– Uşaqlarla görüşecem.

Dostlarıyla bir neçe saat vaxt keçiren Elşad eve qayıdıb gelende geceyarısı idi. O, ses salmadan sakitce öz otağına keçdi. Melek çoxdan yuxuya getmişdi. Yerine uzanıb, gece lampasının alatoran işığında derin nezerlerle onu süzmeye başladı. Xumar yatışını bir xeyli seyr eledi. Onun yuxuya dalmış, uzun, sıx qara kirpikli iri badamı gözlerine, yumru, ağbeniz çöhresine, balaca burnuna ve dodaqlarına ilk defe görürmüş kimi uzun-uzadı baxdı. Gözlerini onun üzünden ayırmadı. Özünü saxlaya bilmeyib alnından, dodaqlarından ehmalca öpdü. Amma oyadacağından ehtiyatlanıb, çox ireli getmedi. Yastığın üstüne sepelenmiş uzun qara saçlarını burnuna tutub qoxusunu ciyerlerine çekdi. İçerisini odlayan derin bir köks ötürdü. Barmaqlarının teması ile yanağını oxşamağa başladı. Ona heç cür rahatlıq vermeyen şübhenin pencesinde çırpına-çırpına düşündüklerinin tesiri altında xeyalen Melekle danışdı: “Seni gören günden aşiqi olduğum bu gözlerle mene nifretle bax, razıyam! Amma bu gözler bir başqasına baxmasın! Mene xeyanet etmesin! Bunu düşünmek bele meni deli edir. Tab getire bilmerem. – Dodaqlarını bir-birine sıxıb, qısqanclığın ona vermiş olduğu bir gerginlikle fısıldadı. – Kaş ki, bileydin seni ne qeder çox sevirem! Bir gün bunu anlayaydın. Meni bağışlaya bileydin”.

***

Seher yuxudan oyananda özümü onun qolları arasında görüb, duruxdum.

Elşada hele öyreşe bilmemişdim, neinki ona sarılıb ağuşunda yatam. Onunla bir yataqda yatsam da, çünki ayrı yolum yox idi, yad adamlar kimi aramızda xeyli mesafe qalırdı. İndi ise gördüklerim meni teeccüblendirdi. Elşadın qolunu sinemin üstünden götürüb, çaşqın halda bir anlıq üzüne baxdım. Yatmışdı. Ne qeder ki, oyanmayıb, geyinib otaqdan çıxmağı düşündüm. Bu vaxt onun sesine geri çevrildim.

– Sabahın xeyir!

Dillenmeyib başımı terpetdim.

– Nolub? Dilini

<< 1 [2] 3 4 ... 7 >>