Soyuq aylarda yuxudan ayılmaq, ne qeder çetin olsada, Senan ayağa qalxıb, Meryem üçün seher süfresi hazırlamışdı. Meryem ise çetinlikle ayağa qalxıb, aşağı düşmüşdü. Yene qarşısında eyni menzere vardı.Senan seher süfresi hazırlamışdı. Senan Meryemi görecek "Keç eyleş, portağal suyunuda getirirem indi"deyib metbexe keçdi. Meryem ise leziz görünen süfreye baxıb, iştahla yemek yemeye başladı. Senan portağal suyunu getirib, özüde süfreye eyleşib gülümseyerek "Başqa üreyin nese istemirki? Hazırlayım"dedi. Meryem elindeki çengeli yere qoyub "Ne vaxtdan bizim qayğımıza qalan olmusan?"dedi onu alçaldacaq bir şekilde. Senanın gülüşü üzünden silinib, başını aşağa saldı. Meryeme bu hal xoş olmasada, ele demek mecburiyyetinde idi. Çünki O hec neyi unutmamışdı. "Cavab ver" dedi eyni ses tonu ile yeniden. Senan masaya dikmiş gözlerini qaldırıb, Meryeme baxdı.. Gözleri.. Gözleri yaşarmışdı.. "Menn..." dedi. Sözünün ardı boğazında düyüm kimi qaldı. Daha sonra süfreden ayağa qalxıb evden çıxdı. Meryem ise bu gedişin ardından göz yaşlarına hakim ola bilmedi. "Her şeyi özün berbad etdin! İstemir indi üreyim seni.. İstemir.. Dediyin sözleri helede unuda bilmirem.. Ne men nede qızım bize yaşatdıqlarını hec vaxt unutmayacıq" deyib ayağa qalxdı. Qulağına ise zeng sesi geldi. Öz telefonun zengi deyildi. 'Yeqinki Senanındı..' deyib ağlından keçirtdi. Telefon susmaq bilmediyi üçün, Senanın otağına daxil oldu. Qapını açar açmaz ise 'oyuncaq evi' gördü. Telefonun sesi yadındam çıxıb, eve yaxınlaşdı. Üzü gülürdü.. "O oyuncaq, bu oyuncaq imiş demek.. Ne gözeldi.." dedi öz özüne. Amma sonra ağlına Senanın bele bir şeyi, niye alması geldi. Öz içinde min cür fikir geldi. 'Niye alıb? Senan niye beledi? Senanın isteyi nedir?'deyib iç sesi ile savaşa çıxdı. Bu sualların cavabı yox idi onda. Bezen cavabsız qalan çoxlu suallarmız olar. Onların cavabı mehz qarşı terefdedi. Amma bizler qurumuzdan, hec ne soruşa bilmerik. Eyni ile Meryemin cavabsız qalan sualları kimi... Senan 2 saat temiz hava aldıqdan

[1] 2 3 >>