qırılarken, özünün qelbinin parçalanmasının, sesini de eşide bilmekdi. Keçmişi silmek olmur. İzi daima bir yanıq lekesi kimi, insanın yaddaşının bir qırağında qalır. Egerki keçmişi sile bilseydik, ele bir güce sahib ola bilseydik, her kes yeteri qeder xoşbext ola bilerdi.. Amma bu mümkün deyil.. Ona görede reallığa davam! 
Senan yaxın olan, bu temasdan sanki kitlenmişdi. Meryem ise daha çox esebleşmişdi "Eşitmirsen Senan meni!" deyib sesinin tonun qaldırdı. Senan "Eşidirem.." deyib Meryemden uzaqlaşıb "Meryem..."dedi. Meryem 'ne deyirsen?'anlamında Senana baxdı. Senan "Peşmanam... Bilirem bu hec neyi deyişdirmeyecek, amma bağışla meni Meryem... 3 aydan sonra qızımız dünyaya gelecek.. Ona atalıq sene yoldaşlıq etmeyime icaze ver.. Men senide qızımızda çox sevirem.."dedi bütün peşmançılığını, sesinin titreyişi ve gözlerinin dolması ile bildirirek. Meryem ise eşitdiyi bu sözlerin qarşısında, güclede olsa yutqundu.. Boğazında bir düyüm yarandı.. 'Gec qalmadımı bu sözleri söylemeye..?' Meryem "Qızımızmı...? Qızım! Menim qızım menimmm!"deyib hirsle yuxarı çıxdı.

Bölümün Sonu ...

Müellif: İ.Goncha

<< 1 2 [3]