bir edayla üzüme sıçratdı. Ve menim gözlerimi qırpıb, ters-ters baxmağım ona lezzet eledi. Men bardağı suyla doldurub ona uzatdım.

Elşad desmalı asılqandan asaraq:

– Ay sağ ol! – deyib, suyu içmeye başladı.

Baxışlarımı qaldırıb diqqetle onu izleyirdim. Sanki gözlerimin önündeki perde yavaş-yavaş qalxmaqda idi ve men aylardan beri erde olduğum bu oğlanı indi keşf etmeye başlayırdım. O, menim ona zillenmiş baxışlarımı tutubmuş, bardağı qaytaranda qıyqacı meni süzüb, soruşdu:

– Ne ise demek isteyirdin? Sözlü adama oxşayırsan…

Men fikirden ayrılıb:

– Ne? – deye karıxmış halda ona baxdım. O, gülümsündü. Qolumdan tutub meni yanına çekdi:

– Ne ise son vaxtlar havam yene çatmır. Nefes ver görüm! – deyib, çenemden yapışdı. Hemin o nefeskesen öpüşüyle berk-berk öpdü. Bu deqiqe anası görecek deye canımı qorxu aldı. Amma onun heç ne vecine deyildi. Onu zorla özümden uzaqlaşdıranda meni qıcıqlandıra-qıcıqlandıra:

– He, indi özüme geldim! – dedi. Sonra baxışlarıyla evi gösterib anasını işare etdi. – Menden sonra ateşkes pozulmayıb? Nece keçib günün? Meruze ele görüm necesen? Şexsi veziyyetin…

– Atıb getdiyin kimi! – eyham vurdum.

Teessüf hissi ile meni süzüb:

– Men seni heç vaxt atmaram! Nahaq söz danışma! – dedi. – Günde belke yüz defe xeber alıram seni İlkinden. Sen qedirbilmezi!

Bu vaxt telefonuna zeng geldi. Elşad telefona baxanda zengin kimden geldiyini görüb üz-gözünü turşutdu. Hetta bir qeder gergin göründü. Cavab vermeden zengi redd etdi. Birden gözü mene sataşdı. Menim telefona nece tutqun ifade ile baxdığımı gördü. Araya söz saldı:

– Sabah dostumun toyudur. Duşa girim, hazırlanım. Bir azdan uşaqlarla onlara gedesiyik.

Mesele mene indi aydın oldu. Demeli, buna göre bir gün evvel gelib.

Telefona yene zeng geldi. Uzun-uzadı çalsa da Elşad cavab vermedi.

Men ne qeder üze vurmaq istemesem de bacarmadım. Hiddetle üzümü çevirib pillekenle yuxarı qalxdım. Zeng hele de çalırdı. Elşadın ise gözü mende qalmışdı. O, ne fikirleşdise

<< 1 [2] 3 4 5 >>