baxışlar eslinde meclis başlayandan Elşadı izlemişdi, amma Elşad bunun ferqinde olmamışdı.

Onu görende, onunla baxışları toqquşanda Elşadın başından aşağı qaynar su elediler sanki. Dostlarına teref çevrilse de üzü tutqun bir ifade aldı. Yumruğunu Rüfete olan qezebi ile düyünledi. Natiq onun bir anda deyişen ehval-ruhiyyesine diqqet edib, soruşdu:

– Noldu?

– Heç! – dese de, Elşad artıq özünde deyildi. Bütün fikri Rüfetin yanında ilişib qalmış, dişini-dodağını bir-birine sıxıb durmuşdu. Natiq dostunun cavabına inanmasa da, daha üstünü vurmadı.

Toydan çıxandan sonra da Elşad sükan arxasında hele de Rüfet barede düşünürdü. Onun hereketini, baxışlarını gözünün önüne getirdikce barmaqları gerginlikle rulu sıxırdı. Süreti artırıb, musiqiye ses verdi. Artıq heç kim barede düşünmek istemirdi. Birce Meleyin yanında olmasını isteyirdi. Odur ki, eve can atırdı.

Doğulub-böyüdüyü rayonun işıqlara qerq olmuş merkezi küçesiyle tam süretle yoluna davam etmekde idi.

Eve gelib çatanda Melek çoxdan yuxuya getmişdi. Oyatmağa qıymadı. Yatağa uzanıb bir xeyli ona baxdı. Sonra ne vaxt yuxuya getdiyini özü de bilmedi.

(Ardı var)
MüellifFiruze Davudqızı

<< 1 ... 3 4 [5]