tuturdu.
-Hüsna.........Bilirdim........Bilirdim..........Bizi tek qoymayacağını bilirdim.
2 il sonra.
Hesen evin qapısını açıb içeri daxil oldu. Metbexden gelen qoxular evi sarmışdı. Metbexe keçib 2qollarını başı yemeyi qarışdırmağa qarışan Hüsnasının beline doladı.
-Hesen.
-Aycan Heseni Hüsnası.
-Xoş geldin canım. Ellerini yu,süfreye eyleş yemek hazırdı.
Hesen ellerin yuduqdan sonra masaya eyleşdi.
-Hüseyin hanı?
-Anan dedi sabah Bakıya gedeceksiz çox darıxacam bir neçe saat bizde dursun. Çox qalacayıq?
-Yox gözelim. Elmirin nişanını yola verek qayıdarıq işlerim var.
-Lap yaxşı. Unutmayaq canım Eldenizle Sekinenin uşağını görmeye getmeliyik.
-Unutmadım ağlımdadı.
-Malikin evine de nese almalıyıq.
-Ona niye?
-Nece yeni niye? Toydan sonra yeni eve köçdüler. Biz ilk defe gedeceyik eliboş olmaz.
-Düzdü.......Men gedim Hüseyini getirim darıxdım.
-Yaxşı canım.
Hesen evden çıxıb küçede irellerken 2 il de yaşadıqlarını düşündü. Hüsna sağaldıqdan sonra doğulub-böyüdüyü kende geri dönmüşdü. Nenesinden qalan torpağı geri almış ve ev tikdirmişdi. Sadece iki otağını temir edib orda yaşamağa başlamışdılar. Tebii ki,bütün bunları tekbaşına edecek gücü yox idi. Yeni bir başlanğıc etmeleri üçün Selim beyin kömeyini qebul etmişdi. Rayon bankında işe başlamışdı ve bu sayede heç kimin kömeyi olmadan ailesinin her ehtiyacını özü qarşılayırdı. Anasını tam olaraq bağışlamasa da barışmışdı. Bütün bunları heyat yoldaşının sevgi dolu qelbi ve ona olan sonsuz inamı,desteyi sayesinde bacarmışdı çünki o,HESENİN HÜSNASI İDİ...
Son.

<< 1 ... 4 5 [6]