yaxınlaşdı. Olacaq Zeyneb olacaq. Olmur deye bir şey yoxdu. Yeter ki biz bir birimize inanaq. Heç ne gizletmeyek. Bir birimizin yanında olaq" dedi. Amma men sennen gizledirem. Gizletmeliyem buna mecburam.
Muradla çıxışa doğru gedirdik. Birden Kenanın sesini eşitdim. Başımı qaldırdım. Oydu. Off bir sen eksikdin. "Zeyneb necesen?" dedi Kenan. O qeder esebi idim ki hirsimi onnan çıxdım
Elayam Kenan ela. Bacımı qaçırdıblar ve men superem" dedom göz süzerek. Kenan mene baxıb "bağışla ele demek istemedim" dedi. Murad araya girib "Kenan seni öldürmediyime peşman eleme" dedi. "Sen Leylanı hardan tanıyırsan ki? Hara gede bileceyini hardan bile bilersen?" dedi. Murad gülüb "Dahi alim, Leyla özü getmiyib. Onu qaçırdıblar. Üstelik menim Leylanı tanımaq üçün illerce yanında olmağıma ehtiyac yoxdu. Bir telefonla Leyla haqqında senin bilmediklerini bilerem. Ve son olaraq özünü Zeynebe yaxşı insan kimi göstermek üçün her defe yanında bitme. İndi elim sene deymemiş redd ol burdan" dedi
"Eeeeh besdirin daha menim bacım qaçırdılıb siz neyin derdindesiz. Göresen bu dünyada meni düşünen bir kişi tapılacaq?"deyib hava limanından çıxdım. Burad arxamca geldi "Bağışla Zeyneb amma bir gün senin gözünün qabağında bu oğlanı öldürecem. Sebrimi çox zorlayır" dedi.
Maşınla eve doğru gedirdik. Telefonuma mesaj geldi. Saat 7 de Muradın evinin arxa terefinde ol. Seni ordan maşınla alacam. Murada heç ne deme. Bu senin xeyrine olar" yazılmışdı. Yene gözüm dolmağa başlamışdı. Muraddan heç ne gizletmek istemirdim. O mene güvenirdi. Off Allahım niye her şey yolundayken bele oldu axı?
Axşam saat 7-nin yarsı idi. Murad iş otağında idi. Cemilde yanındaydı. Nermin menimçün metbexde yemek bişirirdi. Evden çıxmalıydım. Qapının önüne gelib derin nefes aldım. Bağışla meni Murad bağışla. Buna mecburam . Qapını açdım. Evden çıxacaqken arxadan Muradın sesini eşitdim. "Hara bele balacam?"
Murad meni çıxarken yaxaladı
"Hara bele balacam?" Dedi
Üzümü ona dönderdim. Qorxaraq "heç. Heç yere. Sadece biraz

<< 1 2 3 [4] 5 6 ... 8 >>