maşınnan düşdü. Arxasıycan da men düşdüm. İçeri girdik. "Leyla hardadı?"dedim döze bilmeyerek. Mene baxdı. Sonra yene getmeye başladı. Bir qapının önünde dayandı. Qapını açdı. Aman Allahım Leyla stulda eli ayağı bağlı gözleri bağlı oturmuşdu. Dodağı da partlamışdı. Allahım bunlar nece insandılar? Anar beye baxdım. Gözlerimin içine baxaraq danışmağa başladı. "Qulaq as Zeyneb. Bacın indi yuxudadı. Ayılmayacaq. Ne qeder ses-küy salsaq da. Zeyneb vacının sağ bir şekilde burdan çıxmasını isteyirsense dediklerimi etmelisen" dedi.
"Ne isteyirsen?"dedim
"Çox asant bir şey. Muradı terk etmeyini" dedi. İnanmayan gözlerle ona baxdım. Ne idi bu kişinin derdi? Niye? Biz ikimizde bir birimizi isteyirik. Niye bele edirsen?" Dedim.
"Çünki sen menim oğluma layiq deyilsen. Menim oğlum seni qoluna taxaraq insan içine çıxarda bilmez" dedi.
"Bunu oğlunu narkotik bağımlısı eden, onu öldürtmeye çalıçan ata deyir?" dedim eseble. İllerdi oğluna atalıq etmeyen adam indi qabağıma keçib sen menim oğluma layiq deyilsen deyir.
"Bu seni maraqlandırmır Zeyneb. Sen menim oğlumu terk edeceksen. Yoxsa bacını unut" dedi.
Razılaşmalıydım. Mecburdum.
"Mene zaman verin. Onu terk edecem" dedim ağlayaraq. Ağlamağa nifret edirdim. Amma mennen asılı deyildi. "Sene nir hefte zaman. Oğlumu terk edecekesen. Yoxsa bacının cesedini alarsan mennen". dedi.
Başımla tesdiqledim. Ondan nece ayrılacaqdım bilmirdim amma tek bildiyim şey Muradı terk etdiyim an öleceyimdi...
Anar beyin yanından ayrılannan sonra deniz qırağına getmişdim. Tek qalmağa ehtiyacım vardı.
Leylanın üzü gözümün qabağınnan getmir, onu alıb qayıda bilmedim, o vehşilerin eline buraxdım bacımı. Kim bilir indi ne qeder qorxur? Her yerde gözleri meni axtarır. Amma men o canilerin eline buraxmayacam Leylamı . Onu da alıb buralardan gedecem.
Getmeliyem. Belke de Amerikaya gederem. Ailemin yanına
Bes Murad? Onu arxamda buraxıb gede bilecem uzaqlara? Onu keçmişime hens ede bilecem? Yox. Bacarmalıyam. Olmaz bele. Bizim ilişgimiz üzünden

<< 1 ... 4 5 [6] 7 8 >>