bil.

– Boş şeydir. Quru zenge kimdir fikir veren? Menim isteyim, marağım olmayandan sonra yüz gün zeng vursun özüyçün.

– Ürek bulandırırsan da… Bu azdır?

– Ezab vermek ve ezab çekmek ne demekdir, qoy bilsin! Menim yerimde kim olsaydı, çoxdan atıb getmişdi. Eve teref heç üz de tutmazdı. Menim de sebrimin bir heddi var. Her hefte eyni şebeh! Burdan şehere yol boyu özünü söye-söye qayıt geri… Orada günleri birteher yola ver… Sonra yene üreyine söz keçire bilme, suyu süzüle-süzüle sürün bunun dalınca rayona. Bunun dizinin dibinde bir xoş sifet, sevgi-mehebbet dilen. Menim de özüme göre menliyim, qürurum var. Ne vaxta qeder e… Ne vaxta qeder alçalacam bir qadının qarşısında? Qoy görsün ki, istesem her şey ede bilerem! Buna vaxtım da var, imkanım da! Yeni hele ki, lazımsız biri deyilem de. Kimese lazımam!

– Bu qız senin ailendir. Ailen üçün sürünmelisen de, yeri gelse, yalvarmalısan da… Onlar kimdir ki, sen temiz qadınını elelerine göre alçaldırsan?

– Eşi, her kimdir… Ne ise! Başqa söhbet ele! – Elşad laqeyd görünmeye çalışdısa da, bir gözü evin penceresinde Meleyi aradı.

***

Men metbexde qabları yuyandan sonra geri çevrilende onu görüb duruxdum. Elşad metbexin qapısı ağzında bütün diqqetiyle, ciddi görkemde mene baxırdı. Ne vaxt geldiyini ve burada dayandığını hiss etmemişdim. Amma deyesen çoxdan burada idi. Qapının tinine söykediyi qolunun üstünden qaşlarını düyünleyib ele zendle baxırdı ki, sanki şikarını güden bir yırtıcı idi. Baxışları o qeder zehmli ve öldürücü idi ki, iliyime işledi. Onu görmeyimle üreyim şiddetle vursa da zahiren son derece soyuqqanlı ve laqeyd görünmeye çalışdım. Mene dikilen gözlerine baxıb, üzümü derhal çevirdim. Eslinde istemedim ağladığımı bilsin. Nece iztirab çekdiyimi görsün. O, daha bir neçe saniye burada yubandı ve sonra qapının ağzından çekildi. Uzaqlaşan addım seslerinden evden çıxdığını hiss etdim.

Bütün geceni eve gelmedi. Sehere az qalmış ses-küye yuxudan oyanıb, çaşqınlıq içinde başımı yastıqdan

<< 1 2 3 [4] 5 6 ... 12 >>