Bir neçe saniye onu seyr edib, bileyimi ovcunun içinden güc-bela ile de olsa çekib çıxartdım. Geceni ne qeder içmişdise, indi daş kimi düşüb qalmışdı. Hiss etmedi.

Bir de günorta yuxudan oyanan Elşad duşdan sonra geyinib evden çıxdı. Menimle kelme de kesmedi.

Bu gece de dünenkinin tekrarı oldu. Elşad eyni vaxtda yene serxoş qayıtdı eve.

Artıq iki gün idi gelmişdi. Amma üzünü düz-emelli görmemişdim. Evde tapılmırdı. Geceni seher etmek üçün sadece bir yatağı bölüşmüşdük.

Her zaman her fürsetde menimle tek qalmaq isteyen Elşad indi bütün seyi ile menden qaçır, uzaq gezirdi. Zaman-zaman onun oğrun baxışlarını öz üzerimde hiss etsem de, Elşad menimle üz-üze gelende gözümün içine baxmırdı.

Anası oğlunun mene soyuq münasibetini onun davranışlarından hiss etmişdi. Ele bil dünyanı arvada bağışlamışdılar. Üzü gülürdü.

Elşadın telefonuna gelen zenglerin ardı-arası kesilmirdi. Artıq yaxşı bilirdim ki, o, meni görmeye deyil, mene ezab vermeye gelib. Ve bunu çox gözel bacarırdı. Daxilen talan olsam da, bütün seyimle bunu üze vurmamağa çalışırdım. Bütün fikrimi işime yöneltmişdim. Elşadın mene qarşı deyişen münasibeti, müdhiş soyuqluğu meni heyrete salmışdı. Baxmayaraq ki, ezab çekirdim, amma bunda teeccüblü heç ne görmürdüm. Onun neler çekdiyini indi bilirdim. Çünki indi özüm onun yerinde idim.

Günortadan sonra idi. Qeribe de olsa, Elşad hele ki, evde idi. Otağa keçende onu taxtda uzanıb, yene de hansısa bir qızla şirin-şirin söhbet eden gördüm. Ve artıq tab getirmedim. Menim geldiyimi gören kimi qalxıb, telefon qulağında otaqdan çıxdı. O, qapıdan çıxar-çıxmaz elime keçen, gözüme görünen ne varsa yere çırpdım. Ses-küyü eşidib yarı yoldan qayıdan Elşad qapını açıb içeri girdi. Ve otağın veziyyetine tamaşa edib, mene doğru geldi. Kinaye ile soruşdu:

– Ne ise sözün vardı?

İfadesi canıma qorxu salsa da özümü sındırmayıb, qarşısında güclü dayanmaq istedim O, telefonu şalvarının arxa cibine salıb, düyünlenmiş yumruğunu bir az da sıxdı. Meni vurmamaq üçün

<< 1 ... 4 5 [6] 7 8 ... 12 >>