Bahara heyranlıqla baxırdı. Meryem ise bir balaca açıq qalan qapıdan, Senana izleyirdi. Bahar ağlamağa başladı. Senan yavaşca onu qucağına alıb, qoxlamağa başladı "Bahar qoxulu qızım.. Sen ne möhteşem bir şeysen.. Allahım teşekkür edirem sene.. Bir qalıb Meryemin meni qebul etmeyi.. Oda olacaq qızım xoşbext olacağıq 3müz bir yerde " deyib gülümsemeye başladı. Meryem ise qeribe baxışlar ile Senana son defe baxıb içeri kecdi. Senan Meryemi görecek "Ağlayır.."dedi. Meryem "Eşidirem sesin"deyib Baharı Senanın qucağından alıb "Sen çöle çıx" dedi. Senan hec ne demeden aşağı endi. Meryem ise nese fikirleşmeye başladı.. Belkede o fikir, yeni bir heyatın başlanğıcı idi...

Bölümün Sonu ...

Müellif: İ.Goncha


(BOLUM 13)

Aprel ayının ilk günleri, axşam üstü radeleri idi. Beyinlerde saysızca cavabı olmayan suallar, mehv edirdi insanı.. İnsanın bir qerar vermesi, çox çetin bir şeydir mence. Çünki verdiyin qerar senin heyatını tamami ile deyişer. Ya sen verdiyin qerar ile heyata meğlub olarsan, ya da eksine qalib.. Amma arxanda buraxıb getdiklerin bes? Burda Larossanın bir sözü yadıma düşür "Az sevmeyin, çox sevmeyin .. Bacarırsızsa gözel sevin.." Yeni, sevirem demeye ne varki? Qırmadan, incitmeden seve bilersinizmi? Yoxsa bacarmarsız? Yox men bacarmaram, sevgi hissi mene çox uzaqdır deyirsizse, onda çalışın sevginizi kiminse esiri etmeyesiz.. Bu hekayede hisslerle oynamaq, ağladmaq, qırmaq, incitmek, peşmançılıq ve en esası ise insanı yarı yolda qoyub, terk edib getmek kimi nüanslar çoxdu.. Hec de yad duyğular deyil bunlar.. Her kesin heyatında başına gele bilecek bir duyğulardır.. Her hekayede, her kes azcada olsa özüne bir pay götürür. İstemeden olsa baş qehremanların heyatlarına üzülmeye başlayırıq.. Eslinde, onlara deyilde öz içimizde qalmış yarım duyğularımıza üzülürük. Başlarda Meryem obrazına çox üzülüb, Senanı lenetleyirdik.. Ya bir gün rollar deyişse nece..?

Senan sevine-sevine eve daxil oldu. Çünki, bahar qoxulu qızı üçün çox darıxmışdı. Amma eve

<< 1 [2] 3 >>