vurmağa davam ederek qışqırdı.
- Ata!!
- Yaxşı sus... Sus (dostlarına dönerek) uşaqlar gedek burdan.
Gencler dağıldığında Camal qolu ile gözyaşlarını silib onu qurtaran qıza yaxınlaşdı.
- Senin adın nedir?
- Nazende... Bes senin?
- Camal.
Ele o günden Camal ve Nazende arasında çox güclü bağ yaranmışdı. Eyni mektebde oxuyurdular. Camal üçün dünya bir yana onu qoruyan Nazende bir yana idi. Bu hal böyüdükleri zamanda deyişmemişdi... Su kimi axıb geden zamanda her ikisi böyümüşdü. Camal mektebi bitirmiş, Nazende ise 9 - cu sinifde oxuyurdu. Yaşadıqları kend ele de böyük deyildi ancaq sefalı, gözel bir kend idi. Kendin müxtelif yerlerinde xüsusi direklerden asılmış olan böyük radiorepleduktorlardan günboyu gözel musiqiler, konsterler yayımlanırdı. Zeyneb Xanlarova, Rübabe Muradova, Nezaket Memmedova, Reşid Behbudov elece de hemin dövüre aid meşhur müğennilerin konsertlerini dinlemek kend camahatının sevimli meşğuliyyeti idi. Ele Camal ve Nazende ders çıxışı bezen dayanıb sevdikleri musiqilere qulaq asardılar. Bu anlar her ikisi üçün de evezolunmaz olsa da etrafda yayılan söz – söhbete göre bu adetlerinden el çekmeli olmuşdular. Nazendenin günbegün serpilib gözelleşmesi Camalın uşaqlıqdan qelbinde beslediyi mehebbetin daha da böyümesine sebeb olurdu. Nazendeye etiraf etmemişdi onu uşaqlıqdan beri sevdiyini. Bunun sebebi cesaretsizlik idi yoxsa itirmek qorxusu bilmirdi. Ancaq bu yaxın zamanda hislerini Nazendeye bildirmeli idi. Çünki universitete qebul olmuşdu ve çox yaxında tehsili üçün Bakıya yola düşecekdi. Onun yolunu gözlemesi elece de elçi çıxanlara “yox” cavabı vermesi üçün Nazende Camalın hislerinden xeberdar olmalı idi.
Bu düşünceler içerisinde eve çatmışdı Camal. Fikirleri ise yalnız Nazendenin yanında idi. Ona olan hisslerini nece açacağını düşünürdü.
Kendin demek olar ki, en çox sevilen müellimi Zaur müellimin oğlu idi Camal. Savadını atasından almış olmalı idi ki, yüksek balla Bakı Dövlet Universitetine qebul olmuşdu. Anası Fereh xanım ise evdar

<< 1 [2] 3 4 ... 7 >>