ciddidiler?
- Elbette ata. Oğulları çox beyenib bizim qızı. Onlarda medeni insanlardır, sevginin ne olduğnu bilirler.
- Ne deyim... Xeyirlisi.
Nazende sanki söhbet onun heyatından getmirmişcesine laqeyid baxışlarını etrafda gezdirirdi. Onun baxışları fırtına öncesi sessizliye benzeyirdi.
- Naz, tebrik edirem. Çox şanlısan o cür aileye gelin olursan.
Azadenin sözleri sarsıtmışdı qızı. Yuxudan oyanmışdı ele bil. Söhbet ondan, onun heyatından gedirdi. Qezebli baxışlarını Azedenin üzüne zilledi.
- NA - ZEN - DE! Adım Nazendedir!
- Ses tonunu aşağı sal Nazende!!
Tahirin bağırmasından sonra sanki ne etdiyinin ferqine varmışdı. Ona bir tek Camal "Naz" deye müraciet ede bilerdi. Ondan başqasına Nazende sert reaksiya göstererdi amma bu cür qezeble çığırmazdı. Eslinde qezebinin sebebi müraciet deyildi, olanlar idi. İki elini masaya yerleşdirib ayağa qalxdı.
- Men evin hansısa eşyası deyilem ki, meni heç tanımadığım, görmediyim birine ere veresiz. Men hele orta mektebi bele bitirmemişe.
- Senin dilin yaman uzanıb ha Nazende. Sen atana qardaşına qarşı gelirsen? Kes sesini otur aşağı. Hem ne oxumusan besindi.
- Men ere getmirem vesselam!
- Elimde qalacaqsan sen menim... Sabah elçiler gelir sende dinmeyib razı olacaqsan.
- Qardaş, men sene ne etmişem ki, öz menfeetin üçün meni bedbext etmeyi seçirsen?
- Ne bedbextçiliyi ay qız? Belediyye sedrinin oğlu deyirem. Çatmır sene?
- Men istemirem.
Tahir de qezeble ayağa qalxdı.
- Bu ne oyundu? İstemirem nedi? Sen qelet edirsen istemirsen.
- Men bu qeder deyersizem ki, yoldan ötene ere veresiz?
- Nazende, kes sesin. Sen atana, qardaşına qarşı çıxacaq qeder böyümüsen? Bu ne terbiyesizlikdi.
Tahirin yüksek tonda çığırması ile Nazendenin göz yaşları yanağı boyu süzülmeye başladı.
- Zırıldama gözmün qabağında.
- Menim qelbim...
Deye bilmedi... "Menim qelbim başqasın aiddir" deye tamamlamağa çalışdığı cümlesi, bir düyün halında boğazına ilişib qalmışdı.
- Cehennem ol otağına hazırlan. Birde istemirem sözünü eşitsem

<< 1 ... 4 5 [6] 7 >>