bütün ipler menim elimdedir. Çünki menim ne vaxt parlamaq isteyeceyimi bilmek olmaz. Yeni, qorxaq sahibim ümumilikde özünü, öz exlaqi deyerlerini, hetta gündelik, qeyri-elametdar davranışlarını ne zaman qiymetlendire ve ya mühakime edeceyini bilmediyinden, hele de mene qarşı güclü bir müdafie mexanizmi yarada bilmeyib. Yaxasından qefleten yapışdığım anları nezerde tuturam. Heyecana qapıldığı bele anlarda, meselen, gece üzgün ve her şeyi unutmağa hazır halda yatağında qızınmağa çalışdığı, yaxud axşamlar işden eve çatar-çatmaz üzüne, boynuna ve qulaqlarına telesmeden isti su vurduğu anlarda zehni bir anlıq boşaldığından, özümle birlikde dartıb apardığım bir-iki utanc ve günahla birlikde tehlükesizlik sistemi zeifleyen otağımızdan esas sehneye sızmışam. Neticede, baş verenlerden bixeber olan, her şeyi unudub rahatlayacağını ve gündelik aile heyatına heç bir şey olmamış kimi davam edeceyini düşünen sahibimin ağlını yaxşıca bulandırıb eylenmişem. Eger yatağındadırsa sağa-sola vurnuxmasını, arıq ayaqlarını qarnına doğru qatlayaraq, dizlerinin arasına aldığı yorğanını qucaqlamasını, vanna otağında güzgü qarşısında dayanmışsa, göz-göze gelmeyek deye telesik desmalına uzanıb, meni yeniden qaranlığa gömmeye çalışmasını izlemişem. Bu zaman eslden unutduğuna ve her şeyin keçib getdiyine uşaqcasına özünü inandırmaq üzre olduğu halda, men künce sıxışdırıb oynamağa davam etmişem. Nefes daralması, soyuq terleme ile neticelenen ürek döyüntülerinin nezere çarpacaq derecede artmasını, hemişe “Marlboro” qoxan ağzının qurumağa başlamasını sezmiş, içimde rehm qarışıq qeribe qürur hissi keçirmiş, bütün bunlarla yanaşı bezi şeylerin deyişeceyini de ümid etmişem.

Teessüf ki, ikiüzlü sahibim gün-günden daha ipeyatmaz birine çevrilir. Meselen, öz düşkün menafeleri namine, meni bele çaşbaş salaraq, sözde semimiliyine inandırdığı vaxtlar olmuşdur. Sanki, eslinde, filan mesele ile elaqedar menim yola gelmemeyim üçün heç bir sebeb yox imiş, niyyetinde olduqca semimi ve qetiyyetli imiş deye

<< 1 2 [3] 4 5 6 >>