Xoşbext olsunlar Nazende ağlıbaşında qızdı.
- Besdi sen Allah. Odur ağlıbaşında? Camal ile ne hoqqalardan çıxırdı.
- Hansı Camal?
- Ferehin oğlunu deyrem.
- Qızın haqqında yalan yere söz çıxarma. Onlar uşaqlıqdan bir yerde böyüyübler.
- Ay qız, men ne danışdığımı bilmirem? Ferehin onu heç vaxt oğluna almayacağını yaxşı bilirler ondan ilk elçi çıxana verdiler.
- Besdi ağzına geleni danışdın.
- Bu da lap Nazendenin vekilidi ki.
Bayaqdan beri qeybet eden qadın üzünü turşutdu.
Belece herkes bundan behs edirdi. Camal günortaya yaxın yuxudan oyandığında qonaq otağında bacısının sesini eşidib içeri daxil oldu.
- Bacı xoş gelmisen? Ne eceb senden?
- Çox sağol bacı qurban. Evde darıxdım geldim.
- Yaxşı elemisen.
- Gelende yolda eşitdim, deyirler Nazende nişanlanıb xeberin var?
- Ne? Kim dedin?
- Nazendeni deyirem, senin uşaqlıq dostun. Ne yalan deyim sizi çox yaraşdırırdım, çox isterdim Nazende ile evlenesen.
Camal bacısının ne dediyini eşitmirdi artıq. Donmuşdu deyesen... Naz nişanlanıb o, artıq başqasınındı. Boynundan aşağını hiss etmir, bedeninin fealiyyetini dayandırdığını sanırdı. Bu nece acı idi? Sanki vücüdunun her yerine bıçaqlar saplanırdı. Özünü ele alıb gücle ayağa qalxdı. Qromofona yaxınlaşıb vallardan birini eline aldı. Reşid Behbudov - Nazende sevgilim. Plastinkanı ortadan yarı qırarken gözünden süzülen damlalar yanağı boyu yuvarlandı...

<< 1 ... 4 5 [6]