MENİM TENHA GÖZELİM.

Afa. Q

Bölüm 3

Nazendenin nişanlanma xeberine en çox sevinen Fereh xanım idi. Düzdü, qızının sözlerine qezeblenmiş olsada bu sevincine mane olmurdu. Onun fikirine göre artıq Camal ile Sevdanın önünde Nazende adlı bir mane qalmamışdı. Oğlunun perişanlığı bele sevincinin önünü kese bilmirdi. Camal ağır addımlarla otağa keçib qapını bağladı. Olduğu yere yaslanıb baxışlarını boşluğa sabitledi bir müddet. Nefesi çatmırdı deyesen... İti addımlarla pencereye yaxınlaşıb açardı ve derin - derin nefes almağa başladı. Bedenine yayılan sızıltını qelbinde daha da güclendiyini hiss edirdi. Bu nece ağrı, nece bir sızı idi? Azalmaq evezine her saniye artırdı ve yavaş - yavaş vücudunun her hüceyresine yayılırdı. Yatağın küncüne oturub başını elleri arasına alaraq sıxmağa başladı. Canı çox yanırdı ve ne etsede bu ağrının keçmeyeceyini yaxşı bilirdi. Yanı üste yatağa uzanıb dizlerini qarnına doğru çekdi. İstemsizce gözünden süzülen yaşlar burnu üzerinden yastığa damlayırdı. Acı almalar kimi bürüşmüşdü. Gözlerini ele berk sıxırdı ki, sanki açdığı zaman her şey yuxu olacaqmış yeniden başa dönecekmiş kimi. Axşam olana kimi Camal duruşunu heç pozmadı hetta gözlerini bele açmadı. Anası bir neçe defe qapını döyüb seslense de, fikir vermirdi. Hava qaralmağa başladığında Camal, ani verdiyi qerarla yerinden qalxıb götürdüyü balaca verqe bir şeyler yazdı. Daha sonra evden çıxıb Nazendenin evine getmek üzre yola düzeldi. Her zaman severek ve tez - tez gelmeye alışdığı yere gelerken indi inanılmaz çox ezab çekirdi. Onu uzaqdan da olsa göre bilmek ümidi ile gelirdi indi ise ondan hesab soruşmaq isteyirdi. Neyin hesabını soruşacaqdı ve hansı haqla? Bilmirdi amma bunu etmeseydi özünü heç vaxt bağışlamayacağını yaxşı bilirdi. Çatdığı zaman küçede oynayan balacanı yanına çağırıb soruşdu.
- Balaca, adın nedir senin?
- Mesime.
- Mesimecan sene bir şey versem Nazende bacıya verersen?
- Vererem.
- Ay sağol amma çalış heç kim görmesin.
Uşaq getdikden sonra Camal hasara

[1] 2 3 ... 6 >>