yaslanıb derin nefes aldı.
- Nazende bacı,
Nazende eşitdiyi sese başını qaldırıb gülümsedi.
- Aycan gözelim,
- Nazende bacı, yolda bir adam var bunu sene vermeyimi istedi.
Nazende kağızı alıb açan kimi Camalın el yazısını tanıdı. Oxumadan Mesimeye dönüb :
- Yaxşı gözelim, sen indi eve get bax hava qaralır anan narahat olar. - deyib uşağı gönderdikden sonra pillekana oturdu. Bir qeder ele durduqdan sonra nehayet özünde cesaret tapıb kağızı açdı. "Naz, saat 10 – da evinizinn arxasındakı bağda seni gözleyecem. Son defe danışmalıyıq. Xahiş edirem bu defe gel”. Nazendenin gücle dindirdiyi göz yaşları yeniden yanağı boyu cığır açmağa başladı. Gedib - getmemekle bağlı bir qerar vermeli idi. Bir qeder düşündükden sonra son defe onu görmek istediyini başa düşdü. Çünki yeni heyata başlayırdı ve bu heyata başlamaq üçün son defe Camal ile danışmalı idi. Çetin de olsa evde son derece sakit aparırdı özünü. Vaxt yetişdiyinde Nazende çiynine şal atıb bağa teref getdi. Yaxşı ki, atası da anası da yatmışdı, eks halda çetin olardı evden çıxmaq. Bağa çatdığında Camal ağaca yaslanıb onu gözleyirdi. Dayanıb baxışlarını yere zilledi, başını qaldırıb baxmağa utanırdı. Eynen günah iş görmüş körpeler kimi. Camal meyus baxışlarını qızın üzünde gezdirerek sualını ünvanladı.
- Çay kenarında çox gözledim seni... Niye gelmedin?
- Gelsem ne deyişecekdi ki?
Niye bele cavab vermişdi bilmirdi. Ne eşitmek isteyirdi onu da bilmirdi.
- Çox şey deyişecekdi.
Camal sözlerini deyerken yavaşca Nazendeye doğru addımlayıb aralarındakı mesafeni azaltdı.
- Menim uşaqlıqdan beri xeyallarımın seninle bağlı olduğunu bilecekdin... Seni ne qeder...
- Sus... Davam etme yalvarıram.
Nazende Camalın sözünü yarıda kesib boynunu yana eydi. Her ikisinin kederli baxışları bir - birine kilidlenmişdi.
- Niye davam etmiyim?
- Davam etsen ikimizde daha çox ezab çekeceyik.
- Naz...
Kövrek sesele qızın adını pıçıldarken qelb qırıqlığını ve meyusluğunu bildirmeye çalışırdı. Amma nese elave etmeye sözü qalmamışdı

<< 1 [2] 3 4 ... 6 >>