çünki Nazende haqlı idi. "Seni sevirem" sözü ikisi üçünde ezabdan başqa bir şey deyildi.
- Heç şansımız yoxdurmu?
Son bir ümidle soruşmuşdu. Ancaq Nazendenin dolan gözleri elece de başını etiraz menasında yellemesi o ümidi yox etmişdi. Camal ay işığının aydınlatdığı gecede Nazendenin üzünü, gözlerini inceleyir ağlına hekk edirdi.
- Çox qeddarsan.
Nazendenin canından can almışdı Camalın sözleri. Heç ne deye bilmeyib başını eydi. Onun meyusluğunu daha da izlemeye gücü çatmırdı Camalın. İçi parçalansada ona başqası ile xoşbextlik diledi.
- Xoşbext ol.
Arxasını dönüb bir neçe addım atdıqdan sonra olduğu yerde dayanıb geri döndü.
- Bir daha meni görmeyeceksen Naz.
Camal ordan uzaqlaşarken Nazende elini ağzına tutub yere çökdü. Açılmadan bağlanmışdı onların sevgi kitabçası. Her ikisinin qelbinde silinmez qem - qüsse öz yerini almış, sağalmaz bir iz buraxmışdı. O gece qelbini o bağa defn etmişdi Nazende. Artıq Camalın adını anmaq bir yana onu düşünmeyi bele özüne qadağan etmişdi. Bu qerarı vermek heç de asan olmamışdı amma bunu etmeye mecbur idi. Çünki başqası ile aile quracaqdı.
O gece Camal da doyunca göz yaşı axıdıb üsyan etmişdi. Naz artıq başqasının idi... Qelbi göynese de bu gerçeyi qebul etmekden başqa çaresi qalmamışdı. Qelbi qan ağlayaraq yeni bir qerar vermişdi. Hansı ki, heyatını deyişecek qerar.
Camal verdiyi sözü tutmuş o gecede sonra bir - birilerini bir daha görmemişdiler. Geceden ailesi ile danışıb ders başlamazdan bir ay evvel Bakıya yola düşmüşdü Camal. Onun niye bu qeder telesidiyini heç kim anlamasada anası çox yaxşı bilirdi. Hetta buna çox memnun olmuşdu, Nazende ve Camal hekayesi ebediyyete qovuşmuşdu deye...
Günler ayları, aylara ise illeri evez ederken o günden bu yana tam 6 il ötmüşdü.
- Oyaqsan? Qalx tez ol gecikirik.
Genc adam eşitdiyi sese yavaş - yavaş göz qapaqlarını aralayıb baxışlarını otaqda gezdirdi. 6 il önce yaşamağa başladığı bu eve hele de tam olaraq alışa bilmemişdi. Hele de oyandığında düşünürdü ki, öz otağındadı.

<< 1 2 [3] 4 5 6 >>