MENİM TENHA GÖZELİM.

Afa. Q

Bölüm 4.

Saat gece yarısını çoxdan keçmişdi Arif eve döndüyünde. Qapını açıb içeri daxil olduğu zaman divandakı qaraltıya irkilsede, özünü itirmeden elini atıb işığı yandırdı. Camal oturub dolmuş gözlerini diqqetli halda elinde tutduğu şekile sabitlemişdi. Baxışlarını şekilden çekmeden ucu közeren siqareti damağına yerleşdirdi. Onun bu perişan halını daha da izleye bilmedi Arif. Yanına oturub elini küreyine qoydu.
- Yaxşısan?
- Onu hele de çox sevirem... Bu öten iller sevgimi azaltmaq evezine daha da artırır, artıq qelbime sığmaz hala gelib... O, ailelidi, başqasının heyat yoldaşıdı belke övladları da var amma bunları bilmek bele onu üreyimden çıxarmağa yetmir... Tesevvür edirsen, men başqasının arvadını sevirem - kinaye ile gülümsedi - Bu çox ağır bir şeydi. Başqasının arvadını aldığım nefes qeder sevirem. Yanıma bir qız yaxınlaşdığında ona xeyanet etdiyimi zenn edirem. Mene uzaq birine xeyanet etdiyimi düşünürem.
Sesinde ki, kövreklik Arifi de kövreltmişdi.
- Bağışla meni qardaşım.
- Bilirsen nece bir şeydi? Nefes ala bilmirem amma bu nefessizlik meni öldürmür eksine bu acıyla yaşamalı olduğumu üzüme hayqırır. Canım o qeder yanır ki, sinemde tonqal qalanıb sanki.
- Zaman her derdin dermanıdır qardaşım.
Camal acı - acı gülümseyib dillendi.
- Deyil... Zaman her derdin dermanı deyil. Zaman bu sevgiyi xefifletmek evezine artırdı. O, var deye üreyim hele de döyünür. En azından o, xoşbextdir deye içim rahatdır. Buna baxmyaraq yene de damarımda axan qan bele tek isim çağırır. NAZENDE...
Camal sözünü bitirib gözünden süzülen damlanı baş barmağı ile yox etdi. Daha sonra biten siqareti külqabına basdıraraq söndürdükden sonra ayağa qalxıb otağına doğru ireliledi. Yatağına uzanıb özünü yuxuya teslim ederken şekili de bağrına basmağı unutmadı. Çox darıxırdı... Nazende haqqında danışmaq, onu hele de deli kimi sevdiyini etiraf etmek Camalın üreyini rahatlatmamışdı qetiyyen. Eksine özlemini daha da artırmışdı. Çekdiyi hesretden

[1] 2 3 ... 6 >>