ola bilerdi axı... Bir zamanlar gözelliyi ile her kesin dilinde olan Nazende indi tanınmaz halda idi. Saçları darma - dağın, üzü yaralı ve ağrıdan iki qat halda. Güzgüden baxan aciz qadına o qeder yazığı gelirdi ki... Başını teessüfle yelleyib boynunu yana eydi.
- Özünü bu hala özün getirdin Nazende... Yaxşı bax eserine... - acı - acı gülümseyib davam etdi - Yaxşı deyibler, "insanın öz - özüne etdiyini, el yığılsa ede bilmez".
Qelbi ele sızıldayırdı ki... Kor bıçaqla etinden et kesilirmiş kimi. Hamama keçerek isti suyu açıb şırnağın altında dayandı. Dodağında quruyan qanı yuyub vücudu boyu axan su şırımlarnı izledikce yuxudan oyanırdı ele bil. Bu ezaba niye dözürdü? Bextiyarın ona qarşı vehşi davranışlara kime göre dayanırdı? Qonşusu Nesibe xanım çox haqlı idi, ortada uşaq da yox idi ki, Nazende ona tutunsun. Bes ne idi onu tutan? Ailesi? Onu heç düşünmeyen Tahir? Zaten bu halından onlar mesul deyildimi? 6 ildi onları düşünüb susduğu yeter, indi düşünme növbesi ailesinde idi. Artıq onlar Nazendenin aqibetini düşünmeli idi... Qerarını vermişdi artıq. Çıxıb gedecek bu ezaba son qoyacaqdı. Bu qerarı almaq bele Nazendenin qelbine huzur, rahatlıq getirmişdi. O gün genc qadın özüne bir söz vermişdi güclü olub özünü ezdirmeyecekdi. Her şeyin öhdesinden gelecek ağıla sahib idi. Bu sebebden deyişecek ve bambaşqa biri olacaqdı.
Hamamdan çıxdıqdan sonra eşyalarını toplamağa başladı. Çox eşyası yox idi onsuz, bir neçe dest üst - baş. Cehiz istememişdiler toyunda. "Her şeyimiz var şükür, birce gelinimizi aparaq besdir" demişdiler. Amma toydan sonra "Atan qıyıb bir çarpayı bele almadı" deye qızın başına qaxınc edirdiler. İndi her şeyi geride qoymağın vaxtı çatmışdı. Nazende hazır olduqdan sonra sessizce getmeyi düşünsede biran dayanıb son defe Bextiyarla üzleşmek istedi.
Çamadanlarını qapının yanına qoyub metbexe keçdi. Bu saatlarda Bextiyar nahar üçün eve gelirdi. Bir neçe deqiqe ötmüşdü ki, qapı sesinden Bextiyarın geldiyi melum oldu. Nazende hazır idi.
- Bu ne

<< 1 2 [3] 4 5 6 >>