MENİM TENHA GÖZELİM.

Afa. Q

Bölüm 8.

Yeni bir gün başlamışdı, ümid dolu bir gün... Saat günortayı keçmişdi Nazende oyandığı zaman. İllerdir bu qeder huzurlu yatdığını xatırlamırdı. Her geceni qorxu ve sekseke içerisinde keçirirdi. Yatağından qalxıb hazırlaşdıqdan sonra heyete enerek pillekana oturdu. Qış aylarının son günleri olsada güneş buludların arasından boylanırdı. Qızmar şualarını ne qeder etrafa yaymağa çalışsada torpağı isitmeye yetmirdi. Nazende baxışlarını qaldırıb göy üzünü izledi bir müddet. Güneş sanki buludlarla gizlenqaç oynayır, gah görünür gah gözden itirdi. Tebietin bu qeyri - adi menzeresini izlerken düşüncelere daldı genc qadın. Bir günün içerisinde heyatını deyişdirecek qerarı qebul etme gücü varken bunu daha evvel niye etmemişdi? Bu qerarı indi almasının sebebi ne idi? Niye mehz indi? Niye 6 ildi dözdüyü şiddete, o geceden sonra qarşı çıxmışdı? Beyni cavabsız suallarla dolu idi. Bir şeyi anlamışdı ki, gizlin tutduğu bedbextliyinin Camal terefinden aşkara çıxması, Nazendenin qalan qururunuda parça - parça etmişdi. Camal onun uşaqlığı, mesum vaxtlarının tek şahidi idi. İndi onun Nazendeni bu cür görmüş olması incitmişdi. O gece Camalın ona zillenen baxışlarını unuda bilmirdi. Sanki "bedbext" deye hayqırırdı o baxışlar. Çiynine toxunan el irkilmesine sebeb olmuşdu.
- Ana,
- Soyuqda niye oturursan?
Dese de özüde Nazendenin yanına oturdu. Yaşlı qadın işlemekden qabarlaşmış elini qızının dizi üstüne qoyub gözlerini heyetde gezdirdi.
- Bu qış ele de sert keçmedi.
- He yağış çox yağmadı.
- Amma deyirler yay çox isti keçecek.
- He ele deyirler.
- Torpaq susuzluqdan çat - çat olacaq.
- Ana, niye bunu edirsen?
- Başa düşe bilmirem seni, ne edirem ki?
Yaşlı qadın baxdığı istiqametden gözlerini ayırmadan sualı sualla cavablamışdı.
- Ele bunu deyirem. Oyandığımdan beri qaçırsan menden, indi de havadan behs edirsen. Halbuki danışılacaq bu qeder söhbetimiz varken.
- Üzüne baxacaq üzüm var?
Nazende anasının çenesinde tutub yavaşca özüne

[1] 2 3 ... 6 >>