MENİM TENHA GÖZELİM.

Afa. Q

Bölüm 9.

Hava tamam qaralmışdı. Ancaq Nazende hele de pillekana oturub sessizce ağlamağa davam edirdi. Onun canını en çox yandıran Camalın orda olması idi. Nazendeni perişan halda görmüşdü yene. Bu çox utanc verici idi onun üçün. Soyuq hava iliklerine qeder işlese de eve girmek istemirdi.
- Nazende,
Atasının sesine telesik yanaqlarını quruladı. Ferhad kişi elindeki edyalı qızının çiynine atıb yanına oturdu.
- Niye soyuqda oturursan?
- Soyuq yaxşı gelir.
- Sen doğulduğunda da hava eynen bele idi. Rehmetlik anam çıxıb "qızın oldu" dediyi zaman ele bu pillekanda oturmuşdum. Çox sevinmişdim, qız atası oldum deye. Senin yaxşı böyümeyin üçün çalışdım. Her zaman seni qorudum ki, heç kim seni incide bilmesin. Bunun üçün her şeyi etdiyimi düşünürdüm.
Nazende başını atasının çiynine yasladı.
- Doğru düşünmüsen. Sen menim hemişe qehremanım olmusan.
- Yox qızım ele deyil... Çalışıb çabaladım amma gel gör ki, seni incidib üzen ele özüm oldum. Heyatını mehv etdim.
- Ata, besdi qurban olum, bele danışma. Anamda sende bilin ki, men heç kimi günahlandırmıram.
- Nazende, mene söz ver. Ne olur olsun, o aileye geri dönmeyeceksen ve öz ayaqlarının üzerinde duracaqsan.
- Sen indi niye bele danışırsan? Hardan çıxdı ki, bu?
- Söz ver dedim.
- Yaxşı söz... Gedek eve?
- Gedek.
Nazende qolunu atasının beline dolayıb başını çiynine yasladı ve beraber eve daxil oldular. Anası elini üzüne dayaq edib fikirli - fikirli oturmuşdu. Çuxura düşmüş gözlerinin qızartısından belli idi ağladığı. Ele bu sebebden geri dönmürdü Nazende. Onları bu halda görmemek üçün. Daha da anasının bu halını izleye bilmeyib otağa keçdi. Başını yastığa qoyub sabah elece de sonrakı günlerinin daha yaxşı olması üçün dua etdi. Hardan bile bilerdi ki, qarşıda onu daha ağır günler gözleyir.
Seherin erken saatlarında Nazende ve anası oyanmışdı. Ancaq Ferhad kişi oyanmırdı çünki o, gözlerini ebedi olaraq yummuşdu. Ömür - gün yoldaşının mesuliyyetini Nazendenin çiyinlerine

[1] 2 3 ... 6 >>