yükleyib köçmüşdü heyatdan. Gözlerini yumarken içi olduqca rahat idi. Çünki qızı ona söz vermişdi. Ayaqda qalacağına dair söz.
Atası arxa - dayağı heyatda yox idi artıq Nazendenin. Ah - nalesi her yanı bürüsede söykendiyi çınar ağacı devrilmişdi. İnsanın gözünde ne qeder yaş olarmış? Nazende onsuzda 6 ildi ağlayırdı. İndi ise canından can qopduğu üçün bağırır ağlayırdı. Feryadı dağı - daşı inledirdi. Qohum - qonşu töklüşüb gelsede Nazendeni sakitleşdire bilmeleri mümkün olmurdu. Saçlarını yolur üz - gözünü cırırdı. Çüki o, bu cür ağrı yaşamamışdı daha evvel. Qelbi ruhu paramparça olmuşdu. Nazende indi kime güvenecekdi? Kime arxalanacaqdı? Fağır anası ile tek - tenha qalmışdı. Evvel güclü olmağı sadece isteyirdi amma artıq mecbur idi. Özü üçün, anası üçün ve en esası atasına verdiyi söz üçün...

2 il sonra.

Hava yavaş - yavaş qaralırdı. Buna göre Nazende addımlarını itileşdirib eve çatmağa çalışırdı. İş çıxışı qebirsanlığa getdiyi üçün eve gecikirdi. Eve çatdığında qapını açıb içeri daxil oldu. Anasının kederli duruşu son iki ildi heç deyişmirdi. Nazende masaya oturub elini anasının elinin üstüne qoydu.
- Anacan, yaxşısan? Yemek yemisen?
- Yaxşıyam qızım, yemişem men... Senin üçün getirirem indi.
Güler xanım qalxıb metbexe doğru irelilerken bir anlıq geri döndü.
- Nazende Tahirden bir xeber var?
Nazende sadece başını eyib teessüfle yelledi. Anasının sesinde ki, kövrek notlar Nazendenin üreyini ağrıdırdı. Fikirleri onu 2 il evvele aparmışdı.
- Sene göre oldu... Allahın cezası atamı sen öldürdün.
- Sen neler danışırsan qardaş?
- Sene qayıtma demişdim. Atamın üreyi bu rüsvayçılığı qaldıra bilmedi. Onun qatili sensen.
- Tahir yeter daha!
Güler xanım axır ki, dile gelmişdi. O, illerdir susurdu amma artıq susmayacaqdı. Ayağa qalxıb oğlu ile üzbeüz dayandı.
- Atan daha dünen defn edildi, cesedi soyumayıb hele. Sense bunun üçün bacını günahlandırırsan. Hansı ki, el birliyi ile mehv etdiyimiz bacını. Atanı o, yox biz öldürdük. Senin hirsin uğruna qurban

<< 1 [2] 3 4 ... 6 >>