süfreni topladıqdan sonra anasına seslendi.
- Anacan, men otaqda kitab oxuyacam.
Otağa keçib masanın üstündeki mektubu eline alaraq gülümsedi. Heqiqeten o, çox inadçı idi. Biran sanki kimse onu izleyirmiş kimi tedirginlikle yerinde qımıldanmağa başladı. Zerfi açıb içerisinden seliqe ile qatlanmış mektubu çıxardı. El yazısı o qeder göz oxşayırdı ki, sanki herfler muncuq kimi sıraya düzülmüşdü.
"Evvela salam. Salamdan sonra kef ehvalını soruşan Camaldır.
Necesen Naz? Yeqin ki, yene qaşlarını düyünledin Naz dedim deye. Amma men sene her zaman Naz deyecem bilmiş ol. Mektublarıma niye cavab yazmadığını bilirem ve seni başa düşürem. Naz, men seni bir defe itirmişem bu bir daha olmayacaq. Bir neçe gün sonra mezuniyyete kende gelecem. Ümid edirem o zaman meni dinleyersen"
Camalın mektubu bu şekilde davam edirdi. Onun müraciet şekli her zaman olduğu kimi indi de tebessüm yaratmışdı Nazendenin üzünde. Öz işi haqqında yazır, Nazendenin işi ile maraqlanırdı. 1 ilden çox olardı onlar mektublaşmağa başlayalı. Daha doğrusu Camaldan mektub alalı. İlk mektubu işe başladığı hefte almışdı Nazende. Olduqca teeccüblenmişdi... Camal ona niye mektub yazır deye. Çox tereddüd etmişdi cavab yazıb yazmamaq mövzusunda. Uşaqlıq dostu olsalarda neticede Camal subay oğlan, Nazende ise boşanmış bir qadın idi. Cavabı 1 ay sonrada olsa yazmışdı nehayet. Mektubun her setirinde hiss olunurdu Nazendenin derin hörmeti. Getdikce mektubların gelmeyi daha da sıxlaşmışdı. Nazende bir neçe ay cavab yazmağa davam etdi. İlk başlarda sadece uşaqlıq dostuna yazılan mektublar idi. Ancaq zaman keçdikce Nazendenin bu mektubları gözleyerken keçirdiyi heyecan, 15 yaşında qelbinde beslediyi hisslerin keçmediyini ve hele de qelbinin bir küncünde gizli qaldığını gösterirdi. Nazende bunun ferqine vardığında etdiyinden çox utanmış, qelbinde derin vicdan ezabı çekmişdi. Ele o günden cavab yazmağı dayandırmışdı. Lakin Camal mektublarına davam etmişdi ve elave olaraq hislerinin deyişmediyinide bildirmişdi. Her ay

<< 1 2 3 [4] 5 6 >>