gülümsedi.
- Bunlar niye olur bilirsen? Sene etdiklerimin cezasını çekirem men. Heyatını mehv etmeyimin qarşılığıdı bunlar.
- Besdi qurban olum. Sen mene heç ne etmemisen.
- Çox şey etdim Nazende çox şey... Bax indi cezamı çekirem. Yadındadır sene boşansan rüsvay olarıq deyirdim esas rüsyvaçılığın ne olduğunu görsterir Allah mene. İndi it kimi peşmanam amma ne fayda? Heç sene meni bağışla deye bilmirem çünki bilirem desem bağışlayacaqsan... Men bağışlanmaq istemirem Nazende. Her zaman bu vicdan ezabı ile yaşayım ki, sene ne etdiyimi unutmayım.
Nazende elinin tersi ile yanaqlarını qurulayıb dillendi.
- Bu sözler hardan çıxır bele?
- Yalan deyil ki, Nazende. Qelbin merhemetle doludur senin. Laiq olmadığım halda merhemetine göre burda deyilsenmi? Merhemetine göre mene dayaq olmağa çalışmırsanmı?
- Yox... Ele deyil... Sen menim canımdan bir parçasan, qardaşımsan sen menim.
Nazendenin sessiz axan göz yaşları hıçqırıqla evezlenmişdi.
- Ağlama, men senin göz yaşlarına bele laiq deyilem ağlama.
- Yaxşı besdirin daha... (Güler xanım dillendi) Dur bala, dur ayağa. Uşaqların da özünün de neyin var, neyin yox yığışdır eve gedek. Maşın aşağıda gözleyir.
- Olmaz...
- Nece yeni olmaz? Ne danışırsan qardaş?
- Menim artıq insan içine çıxacaq üzüm yoxdu... Eşiden kimi geleceyinizi bilirdim ona göre uşaqların eşyalarını yığmışam onları aparın. Men Bakıya gedecem işlemeye.
- Ay bala, ne getmeyi? Atandan sonra sendemi bizi başsız qoyacaqsan?
- Ana, 2 ildi özünüz özünüze baxırsınız. Sizin heç kime ehtiyacınız yoxdu. Hele de mene... Fikrim qetidi. Arabir gelib uşaqlara baş çekecem.
Nazende de anası da çox dil tökmüşdüler o gece. Amma heç bir faydası olmamışdı çünki Tahir qerarını vermişdi. Onun getme sebeblerinden biride Nazende idi. Bu qeder şeyden sonra onun üzüne baxa bilmeyecekdi. Bunu bildiyi üçün fikrinden dönmemişdi. Uşaqlarını maşına mindirdikden sonra Nazendeyi yanına çağırdı. Evvelki sert görünümlü Tahir getmiş yerine başqası gelmişdi sanki. Qolu - qanadı

<< 1 [2] 3 4 ... 6 >>