qırılmışdı. Dolmuş gözlerini Nazendeye zilleyib üzünü elleri arasına aldı.
- Men ne bacısına ne de arvadına sahib çıxa bilmeyen biqeyretin biriyem.
- Qardaş...
- Kesme sözümü... Qurban olum Nazende izin verme uşaqlarımı incitsinler, atalarının şerefsizliyini uşaqlarıma yüklemelerine izin verme. Anamı da uşaqlarımı da sene emanet edirem. Mene demişdin çalış mene möhtac olma indi boynum bükük halda merhemetine sığınıram, sene möhtacam. Men sene yaşatdığımı yaşatmışam. Tek isteyim uşaqlara sahib çıx, onların heç bir günahı yoxdu... Bilirem yene dimdik ayaqda duracaqsan. Heç demedim amma senin güclü olmağınla her zaman fexr etdim. Yene güclü ol Nazende... Bu defe menim üçünde.
Tahir cümlesini tamamlayıb dodaqlarını bacısının alnına sıxdı. Nazende ise hıçqırıqlarını serbest buraxıb qardaşının boynunu qucaqladı. Doya - doya ağladı ikiside.
Tahirin 8 yaşlı qızı Yasemen ne olub bitdiyini başa düşürdü amma oğlu 6 yaşlı Ferhad yaşananlardan bixeber dayanmadan suallar verirdi. "Atam niye bizimle gelmir?" "Anam haradadır?" Bu kimi cavabsız suallar yol boyu Nazendenin ağlamağını şiddetlendirirdi. Qardaşının aqibetini düşünürdü... Nece özüne gelecekdi? Aldığı zerbe çox ağır idi, öldürücü zerbe demek olardı. Toparlanmağı xeyli zaman alacaqdı. Başını çevirib uşaqlara baxdı. Ferhad nenesinin qollarında yuxuya dalsada Yasemen kederli baxışlarını etrafda gezdirirdi. İçi parçalanırdı Nazendenin. Ne edecekdi? Ferhadın suallarına ne cavab verecekdi? Bes Yasemen? Onun bu travmanı xesaretsiz ötüşdürmesi üçün ne edecekdi? Sessiz göz yaşı axıtmaqdan ve Allaha, ona güc vermesini istemekden başqa heç ne gelmirdi elinden. Eve çatıb uşaqları yatırdıqdan sonra heyete çıxıb pillekana oturdu. Gözlerini gecenin qaranlığına zilleyib düşüncelere daldı. Camal gelmişdi ağlına... Camal ona güvendiyini demişdi. İndi mesuliyyeti qat - qat artıq idi ve Nazende Camalın güvenini boşa çıxarmaqdan qoxurdu. Yene bcaracaqdımı? Atasından sonra da qardaşı onu tek qoymuşdu Nazende bu tenhalıqla başa çıxa

<< 1 2 [3] 4 5 6 >>