bilecekdimi?...
Günler bir - birini evez edirdi. Nazende Yasemeni kend mektebine yazdırmışdı. Müellimlerinden ona göz - qulaq olmalarını, diqqerlerinin üzerinde olmağını xahiş etmişdi. Yasemen kinli uşaq idi, onun qaşlarının düyünü heç açılmazdı. Hele de indi, esebi, bağrıb - çığıran qısacası söz deyilmez bir hala gelmişdi. Nazendenin günleri çox çetin keçirdi. Etrafdakı insanların dedi - qodusu, eşitdiyi pıçıltılar evde de anasının deyinmeleri, uşaqlar. Yazıq qız lap tenge gelmişdi...
- Camal, demeli sabah gedirsen. 2 ay tek qalacam.
- He qardaş, 2 ay azadsan. Başında deyinen olmayacaq. Mene bax, yoxluğumdan istfade eve qız - mız atma.
- Yox narahat olma, senin üstüne gül qoxlamaram.
- Eclafsan sen.
Camal gülümseyib söykendiyi balaca yastığı Arife teref atdı. Arif yastığı havada yaxalayıb dillendi.
- Zarafat bir yana, getdiyinde ne edeceksen?
- Öten 8 ili geri qaytaracam.
- Bu çox çetin olacaq bilirsen yeqin.
- Niye çetin olsun ki?
- Subay kişi boşanmış qadınla... Qebul edilmesi çetindi, esasen de kend yerinde.
- İnan mene vecime deyil. İsteyen qebul eder, istemeyen etmez. Nazendesiz illerimi men bilirem... Başqası ile evli olduğunu bile - bile, imkansız olduğunu bile - bile birini sevmek işgencelerin en böyüyüdü. Men bu işgenceni çekerken "ağzıgöyçekler" danışmadı. İndi kim, hansı haqla qarışacaq? Nazende 15 yaşında gelin olarken, her gün şiddet görerken susanlar indi de susacaq.
- Ne deyim qardaş sene uğurlar.
- Sağol.
Camal ayağa qalxıb ağır addımlarla eyvana çıxdı. Göy üzünde sayrışan ulduzların izlerken dodaqucu pıçıldadı.
- Hesret bitir Naz... Ne edirsen göresen? Yadına düşüremmi Naz?
İller Camalın sevgisine sevgi qatırdı azaltmaq evezine. Bezen üreyine bele sığmaz hala gelirdi. O zaman özünü XEZERİN sahiline atır, derinden nefes alırdı. Camal bezmişdi tek terfli sevgiden. Dinlediyi her mahnıda Nazendeni axtarmaqdan, boş küçelerde onu xeyal ederek gezmekden, tenha gecelerde siqareti siqarete çalamaqdan... Bütün bunlar çox yorulmuşdu. İndi

<< 1 2 3 [4] 5 6 >>