Bir yanı çekinsede diger yanı biran evvel danşıb bu meseleni bitirmek isteyirdi. Qelbi tam tersini istesede. Camal da eyleşdikden sonra derin nefes alıb söze başladı.
- Naz, menim kende niye qayıtdığımı yeqin ki, texmin edirsen... Mektublarımda da qeyd etdiyim kimi men öten 8 ili geri qaytarmaq isteyirem. İstemirem artıq tenhalıqla, derdlerinle tekbaşına savaşasan. Men senin yanında olmaq, sene destek olmaq ve çiyinlerindeki yükün birazınıda men almaq isteyirem. Uzun sözün qısası, men illerdir senin xeyallarınla yaşayıram amma artıq özünle yaşamaq isteyirem. Menim daha sensiz bir heyat yaşayacaq gücüm qalmayıb. Evlen menimle Naz, mene ere gel.
- Camal, mende ele bu söhbeti açmağını gözleyirdim. Men senin dediklerini başa düşürem. Ancaq unutmamalı olduğumuz bir heqiqet var ki, sen subay oğlan men ise boşanmış qadınam. Bizim münasibetimizin ireliye aparılmasını mütleqdir ki, heç kim qebul etmeyecek. Bunun üçün mübarize aparmağa inan ki, heç zerrece gücüm yoxdur. Yaşadıqlarım melumdur, ilk zerbede yıxılacağımı bilirem. Ona göre bu meseleni ele burdaca sonlandıraq.
- Men mübarize apara bilerem. Bunun üçün yeteri qeder gücüm var. Lazım gelse bütün dünyanı qarşıma ala bilerem yeter ki, arxamda olduğunu bilim.
- Olmaz Camal olmaz... Bir gün sende yorulacaqsan. Çox çetindi inan ki. Bax mene? İllerdir boşanmış olmağımın, qardaşım arvadının başqası ile qaçmasının, yetim qoyduğu uşaqlarının her şeyin savaşını men verirem. Amma artıq tükenmişem... İnan heç neye gücüm qalmayıb.
- Heç olmasa mene tek bir şans tanı.
- Bu meselenin şansla elaqesi yoxdu. Başa düşmeye çalış. Menden sene yar olmaz.
Nazendenin son cümlesi her ikisinin susmasına sebeb olmuşdu. Birbaşa kesdirib atması Camalın qelbini qırırdı.
- 17 il...
Aradakı derin sükutu Camalın asta bir o qeder de kövrek notlar sezilen sesi pozdu.
- Ne?
- 17 il oldu Naz... Sen qelbime hakim kesileli tam 17 il oldu. Dilde demek asandı, bu iller erzinde ne yaşadığımı, nelere dözdüyümü men bilirem... ( kinaye ile gülümsedi

<< 1 [2] 3 4 ... 6 >>