fikirleş.
Nazende sağollaşıb ordan ayrıldığı zaman beyni tamam qarmaqarışıq idi. Cemilenin dedikleri doğru idi, eslinde bu doğruları Nazende özüde bilirdi. Amma qorxurdu ve bu qorxu onun Camala doğru addım atmasına izin vermirdi. İndi Cemilenin dedikleri onu biraz sakitleşdirmişdi. Deyesen, ele Nazendenin ehtiyacı olan tek şey, kiminse onu cesaretlendirmesi idi.
Saat bir xeyli irelilemişdi Camal dağdan endiyinde. Özünü olduqca yorğun, ezgin hiss edirdi. Atı tövleye bağlayıb bacısı ile danışmaq üçün onlara teref yol aldı. Cemile ile danışmaq ona yaxşı gelirdi, bu uşaqlığından beri deyişmemişdi. Camal artıq boğulurdu bu kentde hetta nefes bele almaqda çetinlik çekirdi. Ağır addımlarla bacısıgile çatıb heyete daxil oldu. Cemile somavarı yandırmaqla meşğul idi.
- Bacı.
- Aycan... Sen xoş gelmisen.
Camal sessizce keçib ağacın altına qoyduqları masaya eyleşdi. Onun bele kefsiz halları Cemileni çox incidirdi. Çay süzüb masaya düzdükden sonra qardaşı ile üzbeüz oturdu. Hal - ehvaldan sonra Cemile Nazende ile danışdıqlarını danışmağa başladı.
- Bu gün Nazendeni gördüm biraz söhbet eledik. O, da senin kimi ruhdan ferqlenmir. Ne olacaq sizin bu halınız?
- Ne danışdız?
- Camal, Nazende o qeder yara alıb ki, sağalması üçün zamana ehtiyacı var.
- Bacı, men onun üçün her şeyi ederem demedinmi? Yaralarını men sararam demedinmi?
- Elbette dedim.
- Güvenmir he? Belke men boşu - boşuna xeyal qururam heç meni... Nazende meni sevmir?
Camalın bu cür çaresizce danışması Cemileni çox üzmüşdü.
- Yox ezizim, yanılırsan. Nazende seni çox sevir ele buna göre de senden uzaq durur, sırf sene zerer gelmesin sen incinme deye.
- Bu düzgün deyil axı? Men ondan gelen her şeye razıyam. Yeter ki, yanımda olsun men her şeyin öhdesinden gelerem.
- Bunları o, da bilir elbet. Nazende hessas qelbli qızdı, sen incinme deye edir bunları.
Araya derin bir sükut çökmüşdü. Biranlıq Camal sanki neyise xatırlamış kimi gülümsedi.
- Deyirsen yeni Nazende doğurdan meni sevir?
Sualı vererken Camalın

<< 1 2 3 [4] 5 6 >>