5 il Sonra 
En son Meryem qızınıda götürüb, Senanı terk etmişdi. Qururu sevgisinden daha üstün geldiyi üçün.. Senanın onu tapmaması üçün Türkiyeye getmişdi. 2 il orda qaldıqdan sonra ise Azerbaycana qayıtmışdı. Senan bu illerde Meryemi çox axtarsada, onu tapa bilmemişdi. Günü günden mehv olurdu.. Ciddi, üzü gülmez bir adam olmuşdu.. Qızının üzün görmeseydi, belkede ona bu qeder çetin gelmezdi.. Amma o qızını hem görmüş, hemde qoxulamışdı.. İnsanın qoxusuna möhtac qalmaq nedir bilirsinizmi siz? Meryemin dediyi kimi tam cehennemi yaşayırdı indi. Her gün beşiyin yanına gelib göz yaşı tökürdü. İnsan bezmezmi hec bu 5 ilde her gün ağlamaqdan? Size nağıl kimi gelsede Senanın her günü ağlamaqla kecirdi. Gözünün altı daima şiş ve qaraltı idi. Bu hal Nergiz xanımın gözünden qacmırdı. Amma elinden edecek, hec ne gelmirdi. Arizle dostluq münasibetleri bitmişdi. Tek başına heyatına davam edirdi. Yada heyatına davam edir deyil, mecbur qaldığı üçün yaşayırdı.. Parçalandımı içimiz...? Sızladımı üreyimiz? Senanın Meryeme qarşı pis davrandığını unudub, Senanı bağışladıq. Meryem ise bağışlamayıb getdi. Bezileri deyirki "Seven getmez.." amma en çox "Seven geder" ezizim.. 

En çox seven... Getmek cesaret ister, getmek böyük bir ürek ister.. Qalmaq ise hüner.. Meryem getmeyi secdi. Arxasında qoyduqlarını hec düşünmeden getmeyi seçdi. Sızlamadımı qelbi..? Sızladı... Amma qızını qucaqlayıb, yanan qelbinin odun söndürmeye çalışdı. Qeleme aldığım bu hekayede özümün üzü hec vaxt gülmedi.. Meryeminde Senanında acısını daima hiss etdim. Yazmağa davam deyiremse, acılarınıda çekmeye davam.
Bu günümüzden
Nergiz xanım oğluna baş çekmek üçün onun evine gelmişdi. Qonaq otağında idiler. "Oğlum.. 5 il keçib, daha ne qeder özünü incideceksen.."dedi içi yanaraq. Senan "Ana eyni sözleri demeyden el cek! Sen mensiz yaşaya bilersen? Yaşaya bilersen?!"dedi. Nergiz xanım bu sual qarşısında susdu.. Çünki verecek bir cavabı yox idi.. "Oğlum amma sen günü günden mehv olursan.."dedi. Senan ayağa qalxıb

[1] 2 3 >>