"Ana men onsuz Meryem geden günden mehv olmuşam! Başa düşürsen men qızımın ilk sözün, ilk yerişin, böyümeyin hec neyin görmedim... Getdi.. Onu ne qeder çox sevdiyimi bilerek getdi.. İndi çox xoşbextde ola bilerdik.. Amma olmadı"dedi. Daha sonra qapının zengi çalındı. 

Senan 'göresen kimdi' deye içinden keçirdib, qapıya yaxınlaşıb qapını açdı. Gördüyü mezere ise, polis geyinminde olan 2 şexs, yaşı 35den yuxarı sarı saçlı qadın, ve yanlarında texmini 5 yaşlarında olan bir qız uşağı gördü. Qızın gözleri eyni ile öz gözlerine benzeyirdi.. Polis "Senan Kerimzadenin evidi?"dedi. Senan gözlerini balaca qızdan çekib kekeleyerek "Beelli"dedi polise baxaraq. Polis "Meryem Kermizade vefat edib, qızı ise ortalıqda qalıb, senedlerde atası olaraq sizin adınız keçir. Qızınızı qebul edirsiz?"dedi. Senan sanki böyük bir şok yaşamdı. İnana bilmirdiki qarşısında dayanmış, qız onun öz qızıdı.. Amma Meryemin ölümü..? Meryem yox idimmi heyatda?düşünceleri ile dizlerin yere atıb qızına möhkemce sarılıb ağlamağa başldı. Balaca qız ise olduğu kimi qalıb, düşdüyü bu veziyyeti anlamağa çalışırdı. Meryem xerceng xesteliyinden vefat etmişdi. Beli, 1 ilden çox idiki bu xestelikle tek başına mübarize aparırdı.. Amma bu xesteliye qalib gele bilmedi.. Senanın yanına qayıtmağa hec üzü yox idi..

Amma Meryem bilirdiki, Senan qızına sahib çıxacaq. Gözünü rahatca yumub, bu dünyadan köçmüşdü... İllerden sonra Senanı qızından ayrı qoymağın ne qede böyük bir sehv hereket olduğunu anlamışdı. Amma son peşmancılıq hec vaxt fayda vermezdi.. Senan qızına qovuşduqdan sonra, onu bir deqiqe olsun bele tek qoymamışdı. Düzdü Bahar qoxulu qızının ona öyreşmesi bir az zamam almışdı, amma Senan her çetinliyin üstünden gelib, ona hem ana hemda ata olurdu. Senan Baharı 5 saat deyil, 5 gün deyil, 5 ayda deyil, tam tamına 5 il gözlemişdi. Bu gözleyişin sonunda Qızına qovuşmuşdu. Könül isterdiki, Meryemde bu sonluğun içinde olsun. Amma ola bilmedi.. Çünki Meryem, Senanı terk edib gederek, menim qelemimden çıxıb, öz

<< 1 [2] 3 >>