MENİM TENHA GÖZELİM.

Afa. Q

Böĺüm 13.

Güneş batmağa hazrlaşırdı, ona göre de etraf qırmızıya boyanmışdı. Güneşin qırmızı şuaları ağacların yarpaqlarında, evlerin pencerelerinde berq vurarken Camal ağacın altında oturub hele de dünen yaşadığı anı daha doğrusu Nazendenin tebessümünü düşünürdü. Gülümsemek bir qadına ancaq bu qeder yaraşardı. Heç biri danışmamışdı sadece eşq dolu baxışlarla baxmışdılar bir - birilerine. Camal artıq o baxışları, o tebessümü hesretle anmaq istemirdi. Ona göre de vacib sözü olduğunu bildirib axşam üçün bacılarını qonaq çağırmışdı. Ailesi ile danışıb Nazendeni ne qeder sevdiyini, onunla evlenmek istediyini bildirecekdi. Yaxşı bilirdi ki, ilk önce heç kim qebul etmeyecek. Bu sebebden eseblerini cilovlayıb sakit qala bilsin deye ve cesaretini toplaya bilmek üçün istrahet ederek günü yola vermişdi..
Axşam her iki bacısı geldikden sonra her kes süfreye eyleşdi.
- Camal, bizi niye çağırmısan?
Yemek bitdikden sonra böyük bacısı Feride dillendi.
- Size vacib sözüm var.
Cemile elini Camalın küreyine qoymaqla yanında olduğunu hiss etdirmeye çalışırdı.
- Camal, nese prablem var?
- Yox ata, yaxşıdı her şey. Başqa söz deyecem. Men... Demek istediyim men... (baxışlarını döşemede sabitledi) Ata men... Men evlenmeye qerar verdim.
- Şükürler olsun Allaha. Seni şad xeber olasan ay bala ne gözel xeberdi bu. Allah bextini versin.
Fereh xanımın sevinci yere - göye sığmırdı. Az qalırdı evin içinde qol qaldırıb oynasın.
- Camal, bizi sevindirdin oğlum.- Zaur müellim asta sesle dillendi - Her valideyin kimi bizde senin xoş gününü görmek niyyetinde idik.
- Sağ ol atacan.
- Camal, de görek kimi beyenmisen?
Feride sevinerek sualını ünvanladı.
- Menim gösterdiyim qızlardandı?
- Yox anacan bu qız... Qızı...
- Ay bala, utanma de Bakıdandı? Özün seçib beyenmisen?
- He özüm beyenib sevmişem amma Bakıdan deyil burdandır.
Fereh xanım başa düşmüşdü meselenin ne yerde olduğunu. İrilenmiş gözlerini oğlunun üzünde gezdirdi.
- Men ele bilirdim se bu

[1] 2 3 ... 5 >>