kimi hasara dırmandı. Heyete boylandığın da çardaq da tekbaşına oturub çay içen Nazendeni gördü. Qemgin görünürdü... Hüzün çökmüş gözlerini qarşıya zillemişdi. Göresen ne düşünürdü? Yene neyi özüne derd edirdi?
- Ah Naz, ah...
Dodaqucu pıçıldadı adını. Nece de çetin idi yaxınında olduğu qeder de uzaq olmaq, hesretle izlemek sevdiyi qadını. Qelbi qovrulurdu Camalın. Baxışlarını heç ayırmadan Nazendenin hereketlerini izleyir yaddaşına hekk edirdi. Eslinde onun mimikalarını, çay bardağını tutşunu, limonsuz çay içmediyini amma buna reğmen çaydakı limon dadını hiss etdiyinde qaşlarını çatmasını her şeyini ezber bilirdi. Yene de zövq alırdı onu izlemekden. Bir an Nazende üzerindeki baxışları hiss etmiş kimi, yerinde qımıldanıb irkilmiş gözlerini etrafda gezdirmeye başladı. O an Camal telesik hasardan enib taxta oturacağa oturdu. İstemirdi Nazendenin qehveyi gözleri onun qaraları ile qovuşsun. Çünki o zaman hesretinin qat - qat artacağını yaxşı bilirdi. Cibinden çıxardığı siqareti damağına yerleşdirib yandıraraq tüstüsünü ciyerlerine hopdurdu. Nazendenin bir çağırış qeder uzağında olmasına baxmayaraq Camalın qelbi hesretle alışıb - yanırdı. Bes öten iller erzinde nece dayanmışdı bu hesrete? Başını arxaya atıb ağzındakı tüstüyü havaya üfürerken yanağında hiss etdiyi islaqlıqla üzüne toxundu. Ağlayırdı...
- Lenete gelmiş tüstü, gözlerimi yaşartdı.
Etrafda heç kim olmasına baxmayaraq, uşaq kimi ağladığını etiraf etmeyi qururuna sığışdıra bilmedi. Siqaretini bitirdikden sonra ayağa qalxıb yavaş - yavaş bacısıgile teref yol aldı.
Cemile bilirdi qardaşının bu halda evlerine getmeyeceyini. Saat gece yarısı olsada hele de çardaq da oturub Camalı gözleyirdi. Nehayet qapı açılmış ve Camal son derece meyus görüntüsü ile heyete daxil olmuşdu. Heç ne demeden gelib bacısının yanına oturaraq başını çiynine yasladı.
- Bacın sene qurban olsun, üzülme düzelecek her şey.
- Anamgil menim xoşbext olmağımı isteyirlerse meni başa düşüb razı olmalıdılar. Bunun başqa çıxış yolu

<< 1 2 3 [4] 5 >>