yoxdu.
Cemile bir qeder düşündükden sonra asta sesle dillendi.
- Camal, deyirem belke sen qerarını bir daha düşünesen?
Camal başını qaldırıb sert baxışlarını Cemileye zilledi.
- Sen bu sözü nece deye bilirsen? Bilmirsen menim Nazendeni ne qeder sevdiyimi? Bax Cemile, ele eleme ki, birde bu qapıya ayaq basmıyım!!
Camalın xeberdarlığından sonra Cemile çox pis olmuş qardaşını qucaqlamışdı.
- Yox, yox. Bağışla ezizim bağlşla. Ne edim? Menimde beynim qarmaqarışıq oldu. Bir yanda anam bir yanda sen.
- Men bunu demekden yoruldum. Başa düşün ki, MEN NAZENDENİ BU DEFE DE İTİRSEM YAŞAYA BİLMEYECEM.
Camalın kesgin fikirlerinden sonra araya sessizlik çökdü. Bir qeder oturduqdan sonra Cemile qalxıb eve teref addımlarken Camal siqareti - siqarete calayırdı.
- Camal, gel bacı qurban, sene yataq hazırladım. Dur el - üzünü yu, yat biraz.
Cemile evden seslendi.
- Siz yatın menim yuxum yoxdu.
- Yaxşı ezizim, yatmaq istedikde yataq açmışam.
- Yaxşı bacı, gecen xeyre.
- Gecen xeyre.
Seheri - seher etmişdi Camal. Gözüne bir damla bele yuxu getmemişdi fikirden. Özünü tora düşmüş balıq kimi hiss edirdi, çırpındıqca lap dolaşırdı. Ailesi ve sevdiyi qadın arasında sıxışıb qalmışdı.
Günler bir - birini evez edirdi. 1 hefte ötmüşdü aradan. Bu günler erzinde Camal evlerine getmemiş bacısının evinde qalmışdı. Anasını yola getirmek üçün yox, görmemek üçün getmirdi çünki çox incimişdi. Cemile ile de düz - emelli danışmırdı. Yazıq qız danışa bilmek üçün deriden - qabıqdan çıxırdı ancaq Camal qısa cavablar vererek keçişdirirdi. Çünki onun düşünmeden dediyi söz Camalın xetrine deymişdi.
Bu günler erzinde Fereh xanımdan heç ses - seda çıxmırdı. Cemile yaxşı bilirdi ki, anasının bu sessizliyi fırtına öncesi sessizlikdir. Fereh xanımın yere - göye sığmaz qezebinden onlarda öz nesiblerini alacaqdılar. Bu onlara çox ciddi bir prablem yaradacaqdı amma ne kimi prablem? Gözleyib görmekden başqa çare qalmamışdı...

<< 1 ... 3 4 [5]