düyünlemesinden elece de renginin tünd boz renge dönmesinden, nese yaşanacağını anlamış kimi anasının qoluna girdi. Nazende işden dönürdü. Üzüne tebessüm yerleşdirib dillendi.
- Axşamınız xeyir Fereh xala, necesiniz?
- Seni ifrite seni...
Eşitdiyi tehditkar cümleye teeccüblenen Nazende qeyri - ixtiyari etrafına boylandı.
- Ne? Menimlesiz?
- Beli seninleyem! Cehennem olub getmişdin ere, niye boşandın?
- Fereh xala, men ne demek istediyinizi başa düşmürem.
- Ne xala - xala salmısan. Neyi başa düşmürsen? Deyirem ki, boşanmışdınsa menim oğlumdan ne istedin? Subay oğlanı nece yoldan çıxardın exlaqsız.
Fereh xanımın yüksek sesle çığırmasına bütün mehelle oraya yığılmışdı.
Nazende yerindece donub qalmış teeccüble qışqıran qadına baxırdı.
- Ay ana, qurbanın olum sus. Her kes bize baxır biabır olduq sus yalvarıram sus
Fereh xanım ne qızının yalvarışlarına ne de etrafına toplanmış adamlara mehel qoyurdu.
- Kes sesini... Bu ifrite mene cavab verecek, görüm ne etdi, ne dedi, oğlumun başını nece bişirdi?
Nazende eşitdiyi tehqirlerden ve ona tuşlanan qınayıcı baxışlardan özünü tamam itirmişdi. Baxışlarını yere dikib ele ordaca yox olmağı dileyirdi. Onun sakit dayanması Fereh xanımı daha da qezeblendiridi.
- Niye dinmirsen? Belke oğluma cadu eledin? Senden her yol gözlemek olar.
- Ay ana, besdi. Nazendenin heç bir günahı yoxdu.
Fereh xanım bir addım öne atıb barmağı ile Cemileni işare ederek davam etdi.
- Görürsen? Uşaqlarımla da aramı pozdun. Sen ne mundar insanmışsan. Ele uşaq vaxtdan menim senden zehlem gedirdi. Böyünde ailemi bir - birine qatacağını hiss etmişdim yeqin.
- Yeter artıq Fereh xala, men heç ne etmemişem.
Nehayet ki, Nazende sesni çıxarıb nese deye bilmişdi.
- Utanmırsan hele danışıran da? Oturub öz derdini çekeceyine menim ailemi qarışdırırsan. Özüne subay oğlan axtaracağına get namussuz gelininizi axtar, biqeyret qardaşını axtar. Menim oğlumu rahat burax.
- Fereh xala, menim hörmet edib susmağım size ailemi tehqir etme haqqı vermir. Men

<< 1 [2] 3 4 5 >>